ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ::

Χωρίς έρευνα αγοράς

        ..:: Παρασκευή, 29 Δεκεμβρίου 2017 ::..

Ο Έλληνας είναι από τους λιγότερο ενημερωμένους καταναλωτές στην Ευρώπη ή -για την ακρίβεια- από τους λιγότερο ενδιαφερόμενους για ενημέρωση, γιατί φυσικά ενημέρωση με... το ζόρι δεν γίνεται! Κι αυτό δεν αφορά μόνο το αυτοκίνητο, αλλά οποιαδήποτε προϊόντα ή υπηρεσίες αγοράζει, για τα οποία επηρεάζεται περισσότερο από το φίλο, το γείτονα ή το... Facebook (την πιο αναξιόπιστη πηγή ενημέρωσης που υπάρχει σήμερα στον πλανήτη) παρά από τη γνώμη ειδικών, που θα ψάξει να βρει μετά από δική του έρευνα. Ας μη ξεχνάμε ότι ακόμα και αντιβίωση παίρνει ακολουθώντας περισσότερο τις συμβουλές του γείτονα, παρά του γιατρού (κάτι για το οποίο βέβαια έχει μεγάλη ευθύνη και το κράτος, που επιτρέπει την αγορά αντιβιοτικών χωρίς ιατρική συνταγή).

Αν γι' αυτήν την τακτική μπορεί κανείς να πει «μικρό το κακό» όταν αφορά φτηνά ή αναλώσιμα προϊόντα, που εύκολα μπορούν να αντικατασταθούν με κάτι καλύτερο αν δεν ικανοποιήσουν τον αγοραστή, το αυτοκίνητο είναι μια διαφορετική περίπτωση. Είναι ένα ακριβό προϊόν που αγοράζεται για πολλά χρόνια, έχει κόστος συντήρησης και η απερίσκεπτη χρήση του δημιουργεί προβλήματα ασφαλείας στον χρήση, αλλά και στους γύρω του. Ακόμα κι αυτό το τόσο ειδικό και ακριβό προϊόν, όμως, αγοράζεται χωρίς έρευνα αγοράς, με ένα μεγάλο ποσοστό των αγοραστών να βασίζουν την επιλογή τους σε φημολογίες, σε συμβουλές γνωστών, σε μη αντικειμενικά ή πρόχειρα δημοσιεύματα (πάντα υπάρχει αυτό το φαινόμενο, σε όλους τους τομείς της οικονομίας) που προέρχονται από μη ειδικούς και... καταπίνονται αμάσητα, ακόμα και σε μόδες που κατά καιρούς δημιουργούνται.

Υπάρχει μια γενική ιδέα που σέρνεται ότι «όλα τα αυτοκίνητα καλά είναι» (είναι συνηθισμένο να διασπείρονται υπεραπλουστεύσεις από όσους δεν έχουν τις γνώσεις ή τη βούληση να προσφέρουν έγκυρη πληροφόρηση) κι από εκεί και πέρα ο καθένας αγοράζει ό,τι είναι του συρμού ή ό,τι του γυαλίσει εξωτερικά (και υπάρχει βεβαίως και η -απολύτως σεβαστή- επιλογή του πιο φτηνού απ' όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για κάτι καλύτερο). Χωρίς να σκεφθεί κανείς ότι ακόμα κι αν «όλα καλά είναι» (που σαφώς υπάρχουν ακόμα κάποια καλύτερα από τα άλλα!), δεν είναι όλα ίδια, οπότε δεν ανταποκρίνονται και στις ίδιες ανάγκες. Η λογική μέθοδος επιλογής, λοιπόν, είναι να καθορίσει κανείς πρώτα τις ανάγκες του, να ερευνήσει προσεκτικά ποια μοντέλα ανταποκρίνονται καλύτερα σ' αυτές (και φυσικά και στις οικονομικές του δυνατότητες), να βάλει στην εξίσωση τις αισθητικές του προτιμήσεις (απολύτως σεβαστές και απαραίτητες, γιατί το αυτοκίνητό σου το αγοράζεις πρώτα για να αρέσει σε σένα) και να συνυπολογίσει παράγοντες όπως η διάρκεια εγγύησης, τα διαστήματα σέρβις, όλα αυτά που λέμε "after sales" γενικότερα. Κι αν καταλήξει σε περισσότερα από ένα αυτοκίνητα που ανταποκρίνονται σε όλα αυτά, ε, ας ρωτήσει και τη γνώμη του φίλου ή του γείτονα!

Η μη ορθολογική επιλογή που γίνεται συνήθως δεν αφορά μόνο μάρκες ή μοντέλα, αλλά ακόμα και είδη αυτοκινήτων ή συγκεκριμένες εκδόσεις κάποιων μοντέλων. Θα θυμάστε τη φρενίτιδα που είχε πιάσει τα προηγούμενα χρόνια τους Έλληνες με τα ντίζελ, με αποτέλεσμα να φτάσουν οι πωλήσεις των πετρελαιοκίνητων στην ελληνική αγορά σ' ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στην Ευρώπη. Υπήρχαν τότε κάποιες ψύχραιμες φωνές (κι εμείς ανάμεσά τους) που προειδοποιούσαν ότι το αυξημένο κόστος αγοράς των περισσότερων ντίζελ δεν θα μπορούσε να αποσβεστεί σε εύλογο χρονικό διάσημα αν δεν έκανε κανείς τουλάχιστον 20.000 χιλιόμετρα το χρόνο (υπήρξαν άνθρωποι που αγόρασαν ντίζελ με 2.000 ευρώ πάνω από το αντίστοιχο βενζινοκίνητο μοντέλο, για να κάνουν... 5.000 χλμ. το χρόνο!) κι ότι η αγορά ενός ντίζελ για να κινείται κάποιος αποκλειστικά μέσα στην πόλη με «πρώτη-δευτέρα» θα δημιουργούσε μακροπρόθεσμα πρόβλημα στο φίλτρο σωματιδίων. Εμείς τα λέγαμε, εμείς τα ακούγαμε! Ξαφνικά άλλαξε η μόδα, άρχισε η φημολογία περί... κατάργησης ή απαγόρευσης των ντίζελ (την οποία ενίσχυαν και κάποια «ενημερωτικά» μέσα, ίσως και για να στηρίξουν κάποια εταιρεία που είχε βρεθεί χωρίς ανταγωνιστικό μικρομεσαίο ντίζελ) και καθώς η Έλληνες δίνουν μεγαλύτερη σημασία στη φημολογία παρά στα γεγονότα, υπήρξε στροφή αναφανδόν προς τη βενζίνη. Με αποτέλεσμα πλήρη αντιστροφή των αναλογιών ανάμεσα στις πωλήσεις βενζινοκίνητων και πετρελαιοκίνητων, πάλι χωρίς ορθολογικά κριτήρια. Φανταστείτε να μην είχαμε και κρίση!..._Π.Φ.


  UP