Επανειλημμένως έχουμε αναφερθεί στις μεγάλες ευκαιρίες που χάθηκαν στο παρελθόν για να συμμετάσχει η Ελλάδα στην κατανομή των δραστηριοτήτων της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας στην Ευρώπη, λόγω ιδεολογικών αγκυλώσεων σε κυβερνήσεις και συνδικάτα και ανικανότητας χάραξης μιας σαφούς βιομηχανικής πολιτικής. Η πρώτη ευκαιρία χάθηκε όταν οι ιαπωνικές εταιρείες δημιούργησαν παραγωγικές βάσεις στην Ευρώπη και η δεύτερη όταν ήρθε η σειρά των Κορεατών να δημιουργήσουν διεθνείς παραγωγικές βάσεις, μόλις άρχισαν οι δικές τους εταιρείες να αναπτύσσουν τις παγκόσμιες πωλήσεις τους με ταχύτατους ρυθμούς. Όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν και δυστυχώς δεν υπάρχει πλέον δυνατότητα αλλαγής αυτής της κατάστασης, αφού η βασική κατανομή έχει γίνει και μόνο μικρές διορθωτικές κινήσεις γίνονται κατά καιρούς. Στις οποίες είναι απίθανο να συμμετάσχει η Ελλάδα, η μοναδική ίσως «μικρομεσαία» ευρωπαϊκή χώρα από την οποία απουσιάζουν εντελώς οι δραστηριότητες της παγκόσμιας αυτοκινητοβιομηχανίας.
Δυστυχώς όμως κινδυνεύουμε να μείνουμε έξω και από τις νέες θεαματικές εξελίξεις στο χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας, παρά το γεγονός ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε όλες τις δυνατότητες για μια πλήρη και δυναμική συμμετοχή. Γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτές οι εξελίξεις είναι εντελώς διαφορετικές απ' ότι στο παρελθόν, όπου αφορούσαν παραδοσιακές δραστηριότητες βαριάς βιομηχανίας, στις οποίες στην Ελλάδα δεν έχει και ιδιαίτερη παράδοση. Όπως έχουμε διαπιστώσει στις δημοσιογραφικές παρουσιάσεις των νέων μοντέλων όλων των κατασκευαστών, οι εξελίξεις στα παραδοσιακά «αυτοκινητικά» μηχανολογικά χαρακτηριστικά των αυτοκινήτων περνούν πολλές φορές σε δεύτερη μοίρα, με τα στελέχη των εταιρειών να δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στις νέες τεχνολογίες συνδεσιμότητας, πληροφόρησης, ψυχαγωγίας και, τελευταία, στις τεχνολογίες που κινούνται προς την κατεύθυνση της αυτόνομης κίνησης των οχημάτων. Πρόκειται λοιπόν για δραστηριότητες που αφορούν κυρίως τα ηλεκτρονικά, τους υπολογιστές και το λογισμικό, στις οποίες θα μπορούσαμε να παίξουν σημαντικό ρόλο, αν υπήρχε μια ρεαλιστική στρατηγική οικονομικής ανάπτυξης από τις ελληνικές κυβερνήσεις.
Ο λόγος είναι πολύ απλός. Πρώτον, αυτές οι δραστηριότητες δεν απαιτούν μεγάλη παραδοσιακή βιομηχανική βάση, που λείπει από την Ελλάδα (και γι' αυτό άλλωστε λείπει και η αντίστοιχη «κουλτούρα»), ούτε καν τεράστια κεφάλαια για να δημιουργηθούν εταιρείες που θα ασχοληθούν με αυτές. Εκείνο που χρειάζεται πολύ περισσότερο είναι εξειδικευμένο προσωπικό, μηχανικοί και προγραμματιστές, που θα αναπτύξει τις απαιτούμενες τεχνολογίες και εφαρμογές. Και αυτό είναι κάτι που η Ελλάδα έχει σε περίσσεια. Το μόνο που δεν μας λείπει είναι άνθρωποι υψηλού μορφωτικού επιπέδου με φαντασία και δημιουργικότητα, τους οποίους προς το παρόν εκπαιδεύει συνεχώς η ελληνική κοινωνία και μετά εκμεταλλεύονται με μεγάλη επιτυχία τα ξένα κράτη στα οποία αυτοί μεταναστεύουν.
Οι σύγχρονες εξελίξεις, λοιπόν, στην αυτοκινητοβιομηχανία, αλλά και σε άλλους τομείς της οικονομικής δραστηριότητας, θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια τεράστια ευκαιρία για αντιστροφή του κλίματος φυγής που υπάρχει στους νέους έλληνες επιστήμονες και για εκμετάλλευση αυτού του εκπληκτικού ανθρώπινου δυναμικού που παραδοσιακά αποτελούσε τον πλούτο αυτής της χώρας, προς όφελος του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας. Δυστυχώς τα πράγματα δείχνουν ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις ούτε αυτήν την απλή επιλογή δεν μπορούν να κάνουν, παρά το γεγονός ότι δεν απαιτεί τα τεράστια οικονομικά μέσα που απαιτούσαν οι παραδοσιακές βιομηχανικές δραστηριότητες, αλλά απλώς κίνητρα και απλούστευση των διαδικασιών για να μπορέσουν αυτοί οι δημιουργικοί άνθρωποι να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους και να εφαρμόσουν τις ιδέες τους με βάση την Ελλάδα και όχι ξένες χώρες που τους «κυνηγούν με το ντουφέκι». Αντίθετα οι ελληνικές κυβερνήσεις, της σημερινής συμπεριλαμβανομένης, δείχνουν ότι μάλλον ενδιαφέρονται περισσότερο να διώξουν τους άξιους για να μπορούν να αξιοποιήσουν προς όφελός τους τις μετριότητες που αποτελούν το πολιτικό τους οπλοστάσιο. Οπότε θα χαθεί κι αυτή η ευκαιρία και το μόνο μέλλον για τους ανθρώπους αυτής της χώρας θα είναι οι αγροτικές δραστηριότητες και ο τουρισμός, που μόνες τους προφανώς θα τους διατηρούν εσαεί στη «δεύτερη ταχύτητα» της παγκόσμιας οικονομίας._Π.Φ.
Auto Internet 
