ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ :: Αναμενόμενο ήταν μετά τα δύο πρόσφατα τραγικά δυστυχήματα στην Αθήνα, που κόστισαν τη ζωή σε 4 νέους ανθρώπους να γεμίσουν τα ΜΜΕ και τα κοινωνικά δίκτυα με σπαραξικάρδια δημοσιεύματα και βαθυστόχαστες αναλύσεις για την οδική ασφάλεια γενικώς και για τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε. Και αρχίσαμε πάλι να ακούμε και να διαβάζουμε πολύπλοκες προτάσεις και σύνθετες αναλύσεις που δεν κάνουν τίποτε παραπάνω παρά να διευκολύνουν τις κυβερνήσεις να παραπέμπουν το θέμα στις καλένδες, αναθέτοντας μελέτες σε επιτροπές και επεξεργασία προτάσεων για νόμους σε υπηρεσιακούς παράγοντες, μέχρι να ξεχαστεί το θέμα και να μη θυμούνται πλέον ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα.

Το έχουμε ξαναπεί και δε θα σταματήσουμε να το επαναλαμβάνουμε, ότι το πρόβλημα της οδικής ασφάλειας στην Ελλάδα δεν είναι η έλλειψη νόμων ούτε η ανεπάρκεια των νόμων που υπάρχουν. Κάθε κυβέρνηση θεωρεί υποχρέωσή της να ψηφίσει ένα νέο ΚΟΚ, χωρίς τελικά να πετυχαίνει τίποτα ουσιαστικό. Γιατί το πρόβλημα είναι η έλλειψη βούλησης να εφαρμοστούν οι υπάρχοντες νόμοι από τις κρατικές υπηρεσίες, κάτι που θα περιόριζε σημαντικά τα δυστυχήματα και τα θύματα. Και από εκεί και πέρα μπορούμε να μελετάμε όσο θέλουμε τη βελτίωση του υπάρχοντος πλαισίου, τη βελτίωση των υποδομών, την εκπαίδευση των νέων οδηγών κλπ. και να βελτιώνουμε όσα σημεία εντοπίζουμε ότι είναι προβληματικά.

Απ' ό,τι φαίνεται τα δύο συγκεκριμένο δυστυχήματα, στα οποία σημειωτέον δεν υπήρξε αντίστοιχα και εμπλοκή δεύτερου οχήματος, αλλά πρόσκρουση του αυτοκινήτου στη μία περίπτωση και της μοτοσυκλέτας στην άλλη σε σταθερά εμπόδια λόγω απώλειας ελέγχου, συνέβησαν γιατί οι οδηγοί υπερέβησαν την κοινή λογική και τους νόμους της φυσικής στην ταχύτητα με την οποία εκινούντο. Είναι προφανές ότι και στις δύο περιπτώσεις τα τοπικά όρια ταχύτητας ήταν πολύ χαμηλότερα από τις ταχύτητες με τις οποίες συνέβησαν τα δυστυχήματα, άρα οι οδηγοί ήταν ούτως η άλλως παραβάτες και με την υπάρχουσα νομοθεσία και καμία αλλαγή ορίων δεν θα το άλλαζε αυτό. Όταν ακούμε, λοιπόν, κάποιους να λένε ότι τα οχήματα «έτρεχαν» πολύ, αλλά έτσι κι αλλιώς και με τα 50 χλμ./ώρα μπορούν να σκοτωθούν άνθρωποι, οπότε ας κατεβάσουμε τα όρια στα 30, πιστεύουμε ότι απλώς... πετάμε την μπάλα στην εξέδρα, αφήνοντας το κράτος να συνεχίσει να αφήνει την τήρηση των νόμων στον πατριωτισμό των οδηγών!

Δυστυχώς οδηγοί χωρίς αίσθηση κινδύνου και χωρίς αίσθημα ευθύνης υπάρχουν και θα υπάρχουν, ιδιαίτερα σε νεαρές ηλικίες, όπου η έλλειψή εμπειρίας δεν επιτρέπει πολλές φορές στη λογική να υπερνικήσει το συναίσθημα. Πολύ περισσότερο μάλιστα αφού η εκπαίδευση των οδηγών στην Ελλάδα είναι ανεπαρκέστατη, οι εξετάσεις για την απόκτηση διπλώματος αστείες και η εφαρμογή των νόμων μηδενική. Μια στοιχειωδώς επαρκής αστυνόμευση, όμως, θα μπορούσε να εντοπίζει τέτοια ακραία φαινόμενα, να συνετίζει κάπως τους παραβάτες και να αποτρέπει τους υπόλοιπους από το να τους μιμηθούν. 'Όταν όμως αστυνόμευση σημαίνει να βγάζουμε μερικά συνεργεία στους δρόμους για να κόβουν τυχαία εύκολες κλήσεις σε μικροπαραβάσεις, αντί να εντοπίζουν τς λιγότερες, αλλά εγκληματικά επικίνδυνες συμπεριφορές, θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Και οι ανεύθυνοι θα κινούνται με ταχύτητες αυτοκινητοδρόμου (και βάλε!) στην πόλη, οι εξίσου ανεύθυνοι θα στέλνουν sms με το κινητό την ώρα που οδηγούν ή θα πίνουν ένα μπουκάλι κρασί πριν οδηγήσουν και τα σπαραξικάρδια δημοσιεύματα θα εμφανίζονται πολύ συχνά, μετά από κάθε σοβαρό δυστύχημα._Π.Φ.