ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ :: Ασχέτως της άποψης που έχει κανείς για την ηλεκτροκίνηση, την κλιματική αλλαγή και τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν για τη μείωση της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος, δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε ότι σ' αυτήν τη ζωή πολλές φορές το επιθυμητό και το άμεσα εφικτό δεν ταυτίζονται. Και γι' αυτόν ακριβώς το λόγο ενέργειες που γίνονται με καλές προθέσεις, αλλά σε λάθος χρόνο και τόπο, αποτυγχάνουν ή ακόμα οδηγούν σε μεγάλες παρενέργειες ή και στο αντίθετο από το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα. Αυτή την εντύπωση δίνει τώρα η ευρωπαϊκή πολιτική για την εσπευσμένη γενίκευση της ηλεκτροκίνησης, που σχεδιάστηκε σαν να είναι η Ευρώπη μόνη της σ' αυτόν τον πλανήτη, ή εν πάση περιπτώσει σαν να περιστρέφεται όλος ο πλανήτης γύρω της!

Το κακό είναι ότι η Ευρώπη ούτε μόνη της είναι, ούτε η μεγαλύτερη αγορά αυτοκινήτου είναι, ούτε έχει το μονοπώλιο της τεχνολογίας και της βιομηχανικής παραγωγής. Αυτήν τη στιγμή, λοιπόν, με ένα εντελώς δονκιχοτικά τρόπο προσπαθεί να επιβάλλει μια πολιτική η οποία δεν λαμβάνει υπ' όψη την αντίστοιχη πολιτική των ανταγωνιστών της. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο και αρχίζουν σιγά-σιγά να εμφανίζονται ρωγμές στη μέχρι τώρα ενιαία ευρωπαϊκή προώθηση της ηλεκτροκίνησης, καθώς σε κάποιες χώρες μέλη οι κυβερνήσεις αρχίζουν να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες που έρχονται. Και ήδη έγινε η πρώτη υποχώρηση από την αρχικά αποφασισμένη πολιτική, με τη συμφωνία ότι θα μπορέσουν και μετά το 2035 να πωλούνται αυτοκίνητα με κινητήρες εσωτερικής καύσης εφ' όσον θα μπορούν να λειτουργούν με καύσιμα τα οποία θα κατασκευάζονται με την απορρόφηση CO2 από το περιβάλλον, ώστε να είναι «κλιματικά ουδέτερα».

Αυτή πρώτη ρωγμή είναι η κορυφή του παγόβουνου, καθώς τώρα αρχίζουν με τρόμο να αντιλαμβάνονται κάποιες κυβερνήσεις τις καταστροφικές συνέπειες που μπορεί να έχει η πολιτική που αποφασίστηκε. Είναι δεδομένο κατ' αρχάς, ασχέτως της πολιτικής των άλλων βιομηχανικών δυνάμεων, ότι η κατασκευή αποκλειστικά ηλεκτρικών αυτοκινήτων συνεπάγεται την απώλεια εκατοντάδων χιλιάδων θέσεων εργασίας, λόγω των διαφορετικών αναγκών στην παραγωγή τους. Δεύτερον, είναι δεδομένο ότι τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα θα εξακολουθήσουν για πολλά χρόνια να είναι πολύ ακριβά για πολλούς Ευρωπαίους, οι οποίοι θα αναγκαστούν να εξακολουθήσουν να χρησιμοποιούν για πολύ καιρό τα παλιά συμβατικά αυτοκίνητά τους, επιβαρύνοντας περισσότερο το περιβάλλον.

Από, εκεί και πέρα, στις ΗΠΑ η προώθηση της ηλεκτροκίνησης γίνεται με πιο ήπιο τρόπο, που θα αφήσει περισσότερα χρονικά περιθώρια για προσαρμογή στη βιομηχανία και τους καταναλωτές, αλλά ταυτόχρονα προσφέρονται και σημαντικά οικονομικά κίνητρα για την εξέλιξη της τεχνολογίας και την κατασκευή των αυτοκινήτων στην Αμερική. Το αποτέλεσμα είναι ότι ήδη κάποιοι ευρωπαϊκοί όμιλοι της αυτοκινητοβιομηχανίας σκέπτονται σοβαρά τη μεταφορά μέρους της παραγωγής τους στις ΗΠΑ, με όλα όσα αυτό συνεπάγεται για την ευρωπαϊκή απασχόληση και την οικονομία γενικότερα. Ταυτόχρονα, οι Κινέζοι έχουν καταφέρει να ελέγχουν μεγάλο μέρος της παραγωγής πρώτων υλών που είναι απαραίτητες για την ηλεκτροκίνηση και ταυτόχρονα προηγούνται των Ευρωπαίων στην παραγωγή μπαταριών και ηλεκτρικών αυτοκινήτων, με χαμηλότερο εργατικό κόστος (χωρίς όμως να θέτουν όρια απαγόρευσης των συμβατικών αυτοκινήτων). Γεγονός που αποτελεί άλλο ένα κίνητρο για μεταφορά μέρους της παραγωγής των ευρωπαϊκών αυτοκινητοβιομηχανιών στην Κίνα (πέρα από το γεγονός ότι θα έχουν κι έναν εξοντωτικό ανταγωνισμό από τις κινέζικες εταιρείες). Και η Ευρώπη ακούει μόνο τους ακτιβιστές, σαν να ζούμε σε άλλο πλανήτη..._Π.Φ.