ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ::
Προφανώς δεν θα ισχυριστούμε πως μέχρι να δοθεί ριζική λύση στο πρόβλημα δεν πρέπει να παίρνονται μέτρα που μπορούν να προσφέρουν κάποιες έστω και μικρές βελτιώσεις στην άθλια κατάσταση που υπάρχει σήμερα με τα σαράβαλα που κυκλοφορούν μεταφέροντας στους πολίτες. Το θέμα είναι όμως ότι αν αρχίσεις να χρησιμοποιείς μεγάλα κονδύλια για να προμηθεύεσαι τσιρότα και ασπιρίνες, αντί να διοχετεύεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς στη ΜΙΑ οριστική λύση που υπάρχει, διαιωνίζεις τα προβλήματα και την ταλαιπωρία του κόσμου. Και η ΜΙΑ λύση που υπάρχει, ειδικά για την Αθήνα, είναι όπως έχουμε επανειλημμένως επισημάνει η ταχύτερη δυνατή επέκταση του μετρό. Αυτό αποδεικνύει η εμπειρία από όλες τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης -και όχι μόνο-με αντίστοιχο μέγεθος και πυκνότητα πληθυσμού. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς γιατροσόφια.
Όταν, λοιπόν, βλέπουμε τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του να εμφανίζονται θριαμβευτικά στα κανάλια και τα άλλα ΜΜΕ αναγγέλλοντας την προμήθεια εκατοντάδων λεωφορείων (επισημαίνοντας μάλιστα ότι τα περισσότερα από αυτά είναι φυσικού αερίου ή ηλεκτρικά, ώστε να δοθεί και μια οικολογική διάσταση στην ανακοίνωση), τα οποία υποτίθεται ότι θα λύσουν το πρόβλημα της ανεπάρκειας των συγκοινωνιών, μας πιάνει θλίψη. Προφανώς είναι καλύτερο να μετακινούνται πολίτες με λεωφορεία που έχουν κλιματισμό, η που είναι πιο καινούργια και καθαρά, αλλά αυτό ΔΕΝ θα λύσει το βασικό πρόβλημα, που είναι η ανεπάρκεια του οδικού δικτύου για την εξυπηρέτηση επίγειων μαζικών μεταφορών. Κι αν αυτό είναι δεδομένο σε μεγαλουπόλεις άλλων χωρών, που έχουν και πολύ καλύτερα οδικά δίκτυα, με μεγαλύτερους και φαρδύτερους δρόμους, είναι ακόμα πιο σίγουρο στην Αθήνα με το ανεπαρκέστατο οδικό δίκτυο (που κάθε τόσο γίνεται και πιο ανεπαρκές με φαιδρές επεμβάσεις δημοσίων σχέσεων σαν τον αλήστου μνήμης «Μεγάλο Περίπατο» του πρώην δημάρχου της Αθήνας).
Το κακό είναι ότι αυτήν την αδιέξοδη πολιτική στηρίζουν εδώ και χρόνια ακόμα και καθηγητές, συνδικαλιστές και άλλοι επώνυμοι του δημόσιου βίου, σχετικοί υποτίθεται με το αντικείμενο, έχοντας δυστυχώς συνηθίσει να βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος μέσα στο ελληνικό χάος και προτείνουν π.χ. κάθε τόσο μέτρα για τη διευκόλυνση των λεωφορείων που συνήθως συνεπάγονται πρόσθετες δυσκολίες για τα υπόλοιπα οχήματα. Τα οποία όμως ξεχνούν όλοι αυτοί ότι στην ουσία υποκαθιστούν στην Αθήνα μέρος του μεταφορικού έργου που ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να καλύψουν τα λεωφορεία. Θα υπενθυμίσουμε ότι στην Αθήνα έχουμε δοκιμάσει και στην πράξη (τις εποχές του «νέφους» και των έκτακτων μέτρων) την απαγόρευση όλων των αυτοκίνητων μέσα στο δακτύλιο, αφήνοντας επομένως εντελώς ελεύθερους όλους τους δρόμους στα λεωφορεία, όπως δεν τους βρίσκουν σε καμία πόλη του κόσμου. Και θα υπενθυμίσουμε ότι το αποτέλεσμα εκείνες τις μέρες ήταν το απόλυτο χάος, με ουρές απελπισμένων πολιτών στις στάσεις και με τα λεωφορεία (που μπορούσαν να κινηθούν ανεμπόδιστα, χωρίς καθυστερήσεις) να περνούν τίγκα στον κόσμο χωρίς να σταματούν, έχοντας ήδη γεμίσει από την αφετηρία. Γιατί είναι δεδομένο ότι τα λεωφορεία είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να καλύψουν τις μεταφορικές ανάγκες μιας πόλης σαν την Αθήνας. Ας το καταλάβουν λοιπόν μια και καλή, ας πάψουν να μας υπόσχονται καλύτερες μεταφορές με ηλεκτρικά ή άλλα hi tech λεωφορεία κι ας επιταχύνουν ακόμα περισσότερο την επέκταση του μετρό. Επιτέλους πια!..._Π.Φ.
(Των) λεωφορείων ο πόθος...
..:: Σαββάτο, 27 Ιουλίου 2024 ::..
Έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές στον επιδερμικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν οι κυβερνήσεις τα προβλήματα στην Ελλάδα. Κάτι που οφείλεται όχι μόνο στην αδιαφορία τους για την εξυπηρέτηση των πολιτών, αλλά και στο γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία αποφεύγει γενικά να χρησιμοποιεί ως συμβούλους ανθρώπους με βαθιά γνώση των θεμάτων για τα οποία καλούνται να δώσουν συμβουλές, προτιμώντας συχνά αποτυχόντες πολιτευτές, επαγγελματικά κομματικά στελέχη, ανερχόμενους αστέρες των κομμάτων, γενικά ανθρώπους που έχουν περισσότερο σχέση με το κόμμα παρά με τα προβλήματα. Ένα από τα προβλήματα με τα οποία αποφάσισε να ασχοληθεί πρόσφατα ο πρωθυπουργός είναι αυτό των συγκοινωνιών στις ελληνικές πόλεις και κυρίως στις δύο μεγαλουπόλεις, Αθήνα και Θεσσαλονίκη, που αντιμετωπίζουν και τις σοβαρότερες δυσλειτουργίες. Κι όπως γίνεται συνήθως, οι ιθύνοντες χρησιμοποιούν ασπιρίνες για να καταπολεμήσουν τον καρκίνο, μόνο και μόνο για να δείξουν ότι ασχολούνται με το πρόβλημα μας.Προφανώς δεν θα ισχυριστούμε πως μέχρι να δοθεί ριζική λύση στο πρόβλημα δεν πρέπει να παίρνονται μέτρα που μπορούν να προσφέρουν κάποιες έστω και μικρές βελτιώσεις στην άθλια κατάσταση που υπάρχει σήμερα με τα σαράβαλα που κυκλοφορούν μεταφέροντας στους πολίτες. Το θέμα είναι όμως ότι αν αρχίσεις να χρησιμοποιείς μεγάλα κονδύλια για να προμηθεύεσαι τσιρότα και ασπιρίνες, αντί να διοχετεύεις όσο περισσότερα χρήματα μπορείς στη ΜΙΑ οριστική λύση που υπάρχει, διαιωνίζεις τα προβλήματα και την ταλαιπωρία του κόσμου. Και η ΜΙΑ λύση που υπάρχει, ειδικά για την Αθήνα, είναι όπως έχουμε επανειλημμένως επισημάνει η ταχύτερη δυνατή επέκταση του μετρό. Αυτό αποδεικνύει η εμπειρία από όλες τις μεγάλες πόλεις της Ευρώπης -και όχι μόνο-με αντίστοιχο μέγεθος και πυκνότητα πληθυσμού. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς γιατροσόφια.
Όταν, λοιπόν, βλέπουμε τον πρωθυπουργό και τους συνεργάτες του να εμφανίζονται θριαμβευτικά στα κανάλια και τα άλλα ΜΜΕ αναγγέλλοντας την προμήθεια εκατοντάδων λεωφορείων (επισημαίνοντας μάλιστα ότι τα περισσότερα από αυτά είναι φυσικού αερίου ή ηλεκτρικά, ώστε να δοθεί και μια οικολογική διάσταση στην ανακοίνωση), τα οποία υποτίθεται ότι θα λύσουν το πρόβλημα της ανεπάρκειας των συγκοινωνιών, μας πιάνει θλίψη. Προφανώς είναι καλύτερο να μετακινούνται πολίτες με λεωφορεία που έχουν κλιματισμό, η που είναι πιο καινούργια και καθαρά, αλλά αυτό ΔΕΝ θα λύσει το βασικό πρόβλημα, που είναι η ανεπάρκεια του οδικού δικτύου για την εξυπηρέτηση επίγειων μαζικών μεταφορών. Κι αν αυτό είναι δεδομένο σε μεγαλουπόλεις άλλων χωρών, που έχουν και πολύ καλύτερα οδικά δίκτυα, με μεγαλύτερους και φαρδύτερους δρόμους, είναι ακόμα πιο σίγουρο στην Αθήνα με το ανεπαρκέστατο οδικό δίκτυο (που κάθε τόσο γίνεται και πιο ανεπαρκές με φαιδρές επεμβάσεις δημοσίων σχέσεων σαν τον αλήστου μνήμης «Μεγάλο Περίπατο» του πρώην δημάρχου της Αθήνας).
Το κακό είναι ότι αυτήν την αδιέξοδη πολιτική στηρίζουν εδώ και χρόνια ακόμα και καθηγητές, συνδικαλιστές και άλλοι επώνυμοι του δημόσιου βίου, σχετικοί υποτίθεται με το αντικείμενο, έχοντας δυστυχώς συνηθίσει να βλέπουν το δέντρο και να χάνουν το δάσος μέσα στο ελληνικό χάος και προτείνουν π.χ. κάθε τόσο μέτρα για τη διευκόλυνση των λεωφορείων που συνήθως συνεπάγονται πρόσθετες δυσκολίες για τα υπόλοιπα οχήματα. Τα οποία όμως ξεχνούν όλοι αυτοί ότι στην ουσία υποκαθιστούν στην Αθήνα μέρος του μεταφορικού έργου που ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ να καλύψουν τα λεωφορεία. Θα υπενθυμίσουμε ότι στην Αθήνα έχουμε δοκιμάσει και στην πράξη (τις εποχές του «νέφους» και των έκτακτων μέτρων) την απαγόρευση όλων των αυτοκίνητων μέσα στο δακτύλιο, αφήνοντας επομένως εντελώς ελεύθερους όλους τους δρόμους στα λεωφορεία, όπως δεν τους βρίσκουν σε καμία πόλη του κόσμου. Και θα υπενθυμίσουμε ότι το αποτέλεσμα εκείνες τις μέρες ήταν το απόλυτο χάος, με ουρές απελπισμένων πολιτών στις στάσεις και με τα λεωφορεία (που μπορούσαν να κινηθούν ανεμπόδιστα, χωρίς καθυστερήσεις) να περνούν τίγκα στον κόσμο χωρίς να σταματούν, έχοντας ήδη γεμίσει από την αφετηρία. Γιατί είναι δεδομένο ότι τα λεωφορεία είναι ΑΔΥΝΑΤΟ να καλύψουν τις μεταφορικές ανάγκες μιας πόλης σαν την Αθήνας. Ας το καταλάβουν λοιπόν μια και καλή, ας πάψουν να μας υπόσχονται καλύτερες μεταφορές με ηλεκτρικά ή άλλα hi tech λεωφορεία κι ας επιταχύνουν ακόμα περισσότερο την επέκταση του μετρό. Επιτέλους πια!..._Π.Φ.