ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ :: Είναι πολύ άχαρο να επικαλείσαι παλιότερα κείμενά σου, όχι για να επικροτήσεις μια θετική εξέλιξη στην οποία μπορεί να συνέβαλαν ή την οποία μπορεί να προέβλεψαν, αλλά με αφορμή ένα τραγικό γεγονός που βύθισε στο πένθος όλη τη χώρα και το οποίο ήταν τελικά αναμενόμενο και μπορούσε να προβλεφθεί από καιρό. Γιατί, ας μη γελιόμαστε, το σιδηροδρομικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή σε σχεδόν 60 ανθρώπους, δεν είναι μόνο αποτέλεσμα ενός ανθρώπινου λάθους, ούτε οι αιτίες του κρύβονται πίσω από ανεπάρκεια και αδιαφορία ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων εδώ και δεκαετίες. Είναι το αποτέλεσμα ΕΣΚΕΜΜΕΝΗΣ υποβάθμισης των σιδηροδρόμων, προς όφελος συγκεκριμένων συμφερόντων άλλων, οδικών μεταφορικών μέσων, που δεν έκανε μόνο λιγότερο ασφαλείς τις σιδηροδρομικές μεταφορές, αλλά και λιγότερο ασφαλείς τους δρόμους στους οποίους κινούμαστε με τα αυτοκίνητα μας.

Επανερχόμαστε λοιπόν -αυτολεξεί- σε ένα κείμενο που δημοσιεύσαμε ακριβώς πριν τέσσερα χρόνια και περιγράφει με ακρίβεια αυτό που γινόταν δεκαετίες τώρα σε βάρος μας και οδήγησε τελικά στην τραγωδία των Τεμπών: «... η πολιτική όλων των κυβερνήσεων στον τομέα των μεταφορών εδώ και δεκαετίες, δεν χαράχτηκε με βάση τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, αλλά για να εξυπηρετηθούν μικρά και μεγάλα συμφέροντα, συχνά σε βάρος των συμφερόντων του συνόλου. Είναι χαρακτηριστικό π.χ. ότι ο σιδηρόδρομος απαξιώθηκε προκλητικά προς όφελος των φορτηγών και των λεωφορείων που εκμεταλλεύονταν ιδιώτες, τη στιγμή που σε όλη την Ευρώπη παίζει βασικό ρόλο στις μεταφορές επιβατών και εμπορευμάτων. Η ηλεκτροκίνηση των σιδηροδρόμων δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί ούτε καν στη γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη και ο Πειραιάς, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, απέκτησε σύνδεση με το σιδηροδρομικό δίκτυο μόνο μετά την ιδιωτικοποίηση μεγάλου μέρους του και τις πιέσεις του επενδυτή που το ανέλαβε!

Σε άλλες περιπτώσεις υπήρξαν κυβερνητικές παρεμβάσεις στον ανταγωνισμό ανάμεσα σε ένα δημόσιο μέσο όπως ο σιδηρόδρομος και στους ιδιώτες λεωφορειούχους προς όφελος των τελευταίων, με αυξήσεις π.χ. στα σιδηροδρομικά εισιτήρια πετυχημένων γραμμών του προαστιακού, ώστε να μην είναι φθηνότερα από αυτά το λεωφορείων! Παρ' όλο που φυσιολογικά το μεταφορικό κόστος με το σιδηρόδρομο είναι μικρότερο, άρα είναι απολύτως λογικό να υπάρχει και φθηνότερο εισιτήριο. Οι παράπλευρες απώλειες από τις στρεβλώσεις που δημιούργησαν τέτοιες πολιτικές ήταν στον τομέα της οδικής ασφάλειας. Πρώτον, γιατί οι μετακινήσεις με τα αυτοκίνητα είναι περισσότερες από αυτές που θα μπορούσαν να είναι και δεύτερον, γιατί στους δρόμους μας κυκλοφορούν πολύ περισσότερα φορτηγά και λεωφορεία (τα περισσότερα μεταχειρισμένα και σε κακή κατάσταση) από αυτά που φυσιολογικά θα χρειαζόταν η ελληνική αγορά.»

Τα κροκοδείλια δάκρυα, λοιπόν, που ρίχνουν σήμερα οι πολιτικοί και οι άνευ ουσίας πολιτικές αντεγκλήσεις για το ποιος φταίει (ενώ φταίνε ΟΛΟΙ όσοι άσκησαν εξουσία μεταπολεμικά), δεν μπορούν να πείσουν οποιονδήποτε ζει και κινείται σ' αυτήν τη χώρα. Και είναι καιρός να σταματήσουν να μας κοροϊδεύουν και -όσο κι αν αδιαφορούν για τα προβλήματα στη ζωή μας, για τις δουλειές ή την εκπαίδευσή μας, για τις ανάγκες και τις απαιτήσεις μας- να εξασφαλίσουν τουλάχιστον την ασφάλεια και την υγεία μας. Είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν αυτοί που έχουν εξασφαλίσει χάρη στη ψήφο μας μια άνετη ζωή γι' αυτούς και τις οικογένειές τους (και μια προτεραιότητα απέναντι στους κοινούς θνητούς για την επίλυση των όποιων προβλημάτων τους)._Π.Φ.