ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ :: Τα προβλήματα των ελληνικών δρόμων, όπως η οδική ασφάλεια ή το κυκλοφοριακό στις μεγάλες πόλεις δεν προέκυψαν ξαφνικά ούτε είναι άγνωστη η μορφή και η έκτασή τους. Αντιθέτως υπάρχουν πολλές μελέτες -ελληνικές ή διεθνείς- που τα προσδιορίζουν και ποσοτικά, όπως για παράδειγμα η πρόσφατη μελέτη της εταιρείας INRIX Inc για τις πιο «πολυσύχναστες» πόλεις του κόσμου, που σχολιάστηκε πρόσφατα στα ελληνικά ΜΜΕ, λόγω των προβλημάτων που διέγνωσε κυρίως στην Αθήνα και δευτερευόντως στη Θεσσαλονίκη. Εντύπωση προκάλεσε για παράδειγμα η αναφορά ότι ο μέσος οδηγός στην Αθήνα (30ή στην παγκόσμια κατάταξη) έχασε το 2021 70 ώρες λόγω μποτιλιαρίσματος στους δρόμους, τις διπλάσιες σχεδόν από πέρσι. Το πρόβλημα είναι ότι, αν και γνωρίζουμε τα προβλήματα, όχι απλώς δεν μελετούμε ρεαλιστικές λύσεις για την μείωσή τους, αλλά συχνά γίνονται επεμβάσεις υπό τη μορφή «έργων» που τις επιδεινώνουν.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση της Αθήνας υπάρχει βεβαίως και μία παράμετρος που προς το παρόν δεν έχει λύση, αλλά είναι μάλλον προσωρινή και είναι το γεγονός ότι λόγω της πανδημίας πολλοί αποφεύγουν το συνωστισμό των μέσων μαζικής μεταφοράς, προτιμώντας να κινούνται με αυτοκίνητο. Κι αυτήν όμως την παράμετρο καταφέραμε να την... ενισχύσουμε, επαναφέροντας εν μέσω πανδημίας το δακτύλιο, μπας και περιοριστεί το μποτιλιάρισμα στο κέντρο που προκάλεσε ο δήμαρχος της Αθήνας με το αχρείαστο έργο βιτρίνας του «περιπάτου» στην Πανεπιστημίου. Μεταφέροντας φυσικά το πρόβλημα πέριξ του κέντρου και στα όρια του δακτυλίου (εκεί όμως η βιτρίνα δεν είναι τόσο κεντρική!) όπου προφανώς οι πολίτες που ζουν και εργάζονται εκεί θεωρούνται δεύτερης κατηγορίας! Και εδώ ερχόμαστε σ' ένα άλλο σοβαρό πρόβλημα που επιδεινώνει ακόμα περισσότερο το κυκλοφοριακό, την χρόνια αυθαιρεσία πολλών δημάρχων της Αττικής.

Η Αθήνα είναι ένα τεράστιο ενιαίο πολεοδομικό συγκρότημα που απλά είναι χωρισμένο σε περισσότερους δήμους για διοικητικούς λόγους, αλλά δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά παρά μόνο αν η οργάνωσή του είναι ενιαία, λαμβάνοντας υπόψη την συνέχεια που υπάρχει ανάμεσα στους δήμους. Δυστυχώς πολλοί δήμαρχοι πραγματοποιούν «έργα» σαν να βρίσκονται στη μέση του πουθενά (η Πανεπιστημίου είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα, ως κεντρικός άξονας σε μια πόλη που στην ουσία δεν έχει περιφερειακό δρόμο), ενώ πολλές φορές στην πρεμούρα τους να δείξουν ότι «κάνουν έργο» (ίσως ορισμένοι από αυτούς για να δώσουν κιόλας έργα σε εργολάβους), πραγματοποιούν επεμβάσεις οι οποίες όχι μόνο επηρεάζουν τους όμορους δήμους, αλλά δημιουργούν κυκλοφοριακά προβλήματα και στο δικό τους.

Όποιος κυκλοφορεί αρκετά στην Αττική αποκλείεται να μην έχει δει μονοδρομήσεις που δημιουργούν ένα λαβύρινθο και δυσκολεύουν τη σύνδεση ανάμεσα σε γειτονικούς δήμους, αλλά και την τοπική κυκλοφορία (αυξάνοντας έτσι και τις εκπομπές ρύπων), πεζοδρομήσεις όπου δεν κυκλοφορούν πεζοί ή ποδηλατόδρομους χωρίς ποδήλατα. Χρόνια τώρα περνάμε π.χ. αρκετές φορές την εβδομάδα από την οδό Άρτης στον Άγιο Δημήτριο, όπου πριν κάμποσα χρόνια στένεψε ο δρόμος για να κατασκευαστεί ένας ποδηλατόδρομος μερικών εκατοντάδων μέτρων, στον οποίο δεν έχουμε δει ποτέ ούτε ένα ποδήλατο! Ακόμα και έργα για τα οποία ούτε θεωρητικά δεν μπορεί κανείς να βρει κάποια χρησιμότητα έχουμε δει, όπως π.χ. η νησίδα που κατασκευάστηκε στον κεντρικό εμπορικό δρόμο της Νέας Σμύρνης, την Ομήρου, ο οποίος όμως... δεν είναι διπλής κατεύθυνσης!!! Τί ακριβώς χρειάζεται μια κεντρική νησίδα σ' ένα δρόμου ο οποίος είναι μονής κατεύθυνσης μόνο ο δήμαρχος της Ν. Σμύρνης γνωρίζει και φανταζόμαστε ότι δεν έχει μοιραστεί το... μυστικό με κανέναν άλλο στον κόσμο! Το θέμα είναι ότι με αυτά τα καμώματα γίνεται όλο και πιο δύσκολη η καθημερινότητα όλων μας και οι εκάστοτε μελέτες απλώς επιβεβαιώνουν κάθε τόσο πόσο χειροτερεύει η κατάσταση..._Π.Φ.