ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ :: Έχουμε αναφερθεί και άλλες φορές στην «ασυμβατότητα» που υπάρχει ανάμεσα σε προτάσεις ή ακόμα και αποφάσεις πολιτικών ή υπηρεσιακών παραγόντων σε εθνικό ή και διεθνές επίπεδο και της τεχνολογικής πραγματικότητας. Μερικές φορές, όμως, κάποιες επιλογές δίνουν μια εικόνα αφέλειας, με δεδομένο ότι οι αδυναμίες που έχουν είναι εμφανείς ακόμα και σε μη ειδικούς. Το παράδειγμα της προσπάθειας για τη γενίκευση της ηλεκτροκίνησης και πλήρους κατάργησης των συμβατικών αυτοκινήτων μέσα στην επόμενη δεκαετία είναι πολύ χαρακτηριστικό. Πέρα από το γεγονός ότι ακόμα και στα ίδια τα αυτοκίνητα υπάρχουν ακόμα πολλά τεχνικά προβλήματα που πρέπει να λυθούν για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος, κανένας δεν μιλάει για το έμμεσο -πλην ουσιαστικό- πρόβλημα της επαρκούς διαθεσιμότητας ηλεκτρικής ενέργειας, η οποία φυσικά θα πρέπει να παράγεται από μη ρυπογόνες πρώτες ύλες. Συχνά μάλιστα η προσπάθεια να καλυφθεί αυτή η απαίτηση τορπιλίζεται από επιλογές που έχουν... οικολογικό υπόβαθρο!

Είναι χαρακτηριστικό, για παράδειγμα, ότι στη Γερμανία, τη χώρα με τη μεγαλύτερη αγορά και βιομηχανία αυτοκινήτου στην Ευρώπη, που προφανώς θα παίξει και καθοριστικό ρόλο στην πορεία προς την ηλεκτροκίνηση, αποφασίστηκε η κατάργηση των πυρηνικών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, χωρίς να υπάρχει η δυνατότητα πλήρους υποκατάστασής τους από μη ρυπογόνες, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Κάποιοι μιλάνε τώρα στη Γερμανία για την πιθανότητα να... εισάγουν μέρος της ενέργειας που θα απαιτείται (καθώς οι ανάγκες φυσικά θα πολλαπλασιαστούν όσο οι μεταφορές θα στρέφονται προς την ηλεκτροκίνηση). Φαντάζεστε να προσπαθούν οι Γερμανοί να μας περάσουν μια εικόνα οικολογικής μετακίνησης με τα ηλεκτρικά αυτοκίνητά τους και να εισάγουν για την κίνησή τους ηλεκτρική ενέργεια π.χ. από τη γειτονική Πολωνία, που έχει πάρει άδεια από την Ε.Ε. να παρατείνει για κάμποσα χρόνια ακόμα την παραγωγή ηλεκτρισμού από... άνθρακα;

Πέρα όμως από αυτό, υπάρχει και μια άλλη παράμετρος στην εξίσωση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, για την οποία ακούμε ακόμα λιγότερες συζητήσεις. Οι ανανεώσιμες πηγές εξαρτώνται από τη φύση και όπως αποδείχθηκε με τον χειρότερο τρόπο από τις πρόσφατες τεράστιες πυρκαγιές στη Μεσόγειο που έπληξαν και τη χώρα μας, η φύση δεν κάνει... συμβόλαια συμπεριφοράς ανάλογα με τις ανάγκες των ανθρώπων! Στην πραγματικότητα λοιπόν οι εγκαταστάσεις που θα δημιουργηθούν για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές πρέπει να συνοδεύονται και από εναλλακτικές λύσεις για τις περιπτώσεις όπου ακραία φυσικά φαινόμενα μπορούν να πλήξουν καίρια την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές.

Ο υπογράφων έχει στη στέγη της κατοικίας του εγκατάσταση παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από φωτοβολταϊκά. Την εβδομάδα που έπληξαν την Αθήνα οι μεγάλες πυρκαγιές τον Αύγουστο, η παραγωγή της εγκατάστασης ήταν για μερικές μέρες μειωμένη κατά 10-15% παρά το γεγονός ότι υπήρχε συνεχώς ηλιοφάνεια. Ο λόγος είναι ότι ο καπνός από τις πυρκαγιές είχε «θολώσει» την ατμόσφαιρα της Αθήνας, περιορίζοντας την απόδοση του συστήματος. Έχει σκεφθεί αλήθεια κανείς τί θα συμβεί σε μία εποχή που η καθημερινότητά μας θα εξαρτάται πλήρως από τις ανανεώσιμες πηγές, σε περίπτωση που ακραία φυσικά φαινόμενα (π.χ. μια μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη, μια μεγάλη περίοδος νεφώσεων κλπ.) περιορίσουν σημαντικά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας; Προφανώς λύσεις μελετώνται από τους επιστήμονες και θα υπάρξουν, όχι όμως τόσο γρήγορα όσο θέλουν κάποιοι να μας πείσουν ότι μπορούμε να περάσουμε στον πλήρη εξηλεκτρισμό των οδικών μεταφορών (γιατί δεν μιλάμε μόνο για τα αυτοκίνητα, αλλά και για τα φορτηγά και λεωφορεία). Καλό είναι, λοιπόν, να προετοιμαζόμαστε για την ηλεκτροκίνηση (που έχει πολλά πλεονεκτήματα), να δίνουν κίνητρα οι κυβερνήσεις, να εξελίσσουν αυτοκίνητα οι βιομηχανίες, αλλά να πατάμε και λίγο στο έδαφος (μιλάμε άλλωστε για... επίγειες μεταφορές)!_Π.Φ.