ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΝΟΜΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ::

Τραυματισμός οδηγού έλαβε χώρα εντός χωμάτινης πίστας μηχανοκίνητου αθλητισμού, την οποία λειτουργούσε αθλητικό σωματείο διά του υπεύθυνου λειτουργίας του, από αποκλειστική υπαιτιότητα (αμέλεια) τους, χωρίς να έχουν ληφθεί τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας λειτουργίας του χώρου, με αποτέλεσμα ο οδηγός του μηχανοκίνητου οχήματος να υποστεί σωματικές βλάβες. Κατόπιν τούτων, ο οδηγός άσκησε αγωγή ζητώντας το ποσό των 63.530 ευρώ ως αποζημίωση και χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης που υπέστη. Επί της αγωγής αυτής, εκδόθηκε απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου που την απέρριψε. Ο οδηγός άσκησε έφεση κατά της πρωτόδικης απορριπτικής απόφασης και στο εφετείο έγιναν δεκτά τα εξής:
Το έτος 2008 σε χώρο, που είχε παραχωρηθεί από το Ελληνικό Δημόσιο προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για διάφορες εκδηλώσεις, το αθλητικό σωματείο λειτουργούσε, ως ιδιοκτήτης, πίστα προορισμένη για ψυχαγωγία με βενζινοκίνητα αυτοκινητίδια ανοικτού τύπου (καρτ). Συγκεκριμένα στο χώρο αυτό το αθλητικό σωματείο, διαμόρφωσε πίστα με ανώμαλο έδαφος και στροφές χωρίς ωστόσο να αιτηθεί και να λάβει την απαιτούμενη άδεια από τον οικείο Δήμο για τη νόμιμη λειτουργία της, ώστε να πιστοποιείται η καταλληλότητα της διαμόρφωσης της πίστας αυτής και να εξασφαλίζεται η ασφάλεια των χρηστών της. Όρισε δε εν τοις πράγμασι άτομο υπεύθυνο για τη λειτουργία της πίστας και διευθυντή αυτής. Όταν ο παθών οδηγός επισκέφθηκε μαζί με τους φίλους την εν λόγω πίστα για να ψυχαγωγηθούν και να αθληθούν, πλήρωσε το αντίτιμο των 10 ευρώ για δεκάλεπτη χρήση της πίστας και προμηθεύθηκε από τον υπάλληλο το προστατευτικό κράνος, εισήλθε στην πίστα και ξεκίνησε τη διαδρομή. Μετά τη δεύτερη στροφή κι ενώ είχε διανύσει περί τα 70 μέτρα κινούμενος με ταχύτητα 20-30 χλμ./ώρα, εισερχόμενος σε αριστερή διαμορφωμένη στροφή, χωρίς ο ίδιος να κάνει κάποια ιδιαίτερη ενέργεια, παρά μόνο στροφή του τιμονιού και μείωση ταχύτητας αφήνοντας το γκάζι, εξαιτίας της κακής κατασκευής του χωμάτινου οδοστρώματος, στο οποίο πλησίον των στροφών υπήρχαν χωμάτινα αναχώματα, το όχημα του σηκώθηκε στις δύο δεξιές ρόδες και ανατράπηκε με αποτέλεσμα τον τραυματισμό του.

Με τα δεδομένα αυτά, αποκλειστικά υπαίτιοι για το ατύχημα είναι σωματείο στο οποίο ανήκε η εν λόγω πίστα, η οποία λειτουργούσε χωρίς νόμιμη άδεια και ο υπεύθυνος λειτουργίας της πίστας και διευθυντής της. Ειδικότερα η υπαιτιότητα τους συνίσταται στο ότι το σωματείο ως ιδιοκτήτης της πίστας λειτουργούσε την πίστα, την οποία διέθετε στο κοινό, χωρίς την απαιτούμενη άδεια, η οποία προϋποθέτει τον προηγούμενο έλεγχο κι έγκριση της ορθής και σύννομης λειτουργίας της εγκατάστασης, ο δε διευθυντής-υπεύθυνος λειτουργίας της πίστας στον οποίο είχαν ανατεθεί καθήκοντα σχετικά με τη διαμόρφωση, επίβλεψη και την ευθύνη λειτουργίας της, δεν έλαβε κανένα προστατευτικό μέτρο ασφάλειας για τους κινούμενους με οχήματα στην πίστα πελάτες. Συγκεκριμένα δεν είχε διαμορφώσει το χωμάτινο οδόστρωμα της πίστας κατά τρόπο ασφαλή κι ομοιόμορφο αλλά αντιθέτως είχε τοποθετήσει πλησίον των στροφών εδαφικά μικρά αναχώματα, τα οποία μπορούσαν να προκαλέσουν ατύχημα. Επιπλέον δε, αν και γνώριζε ότι το σωματείο δεν είχε εφοδιασθεί με την απαιτούμενη άδεια λειτουργίας, έθεσε σε λειτουργία την ανωτέρω εγκατάσταση κι επέτρεψε στο κοινό να τη χρησιμοποιεί, ενώ έπρεπε να αρνηθεί να εκτελέσει την εντολή του σωματείου και να μην επιτρέπει τη χρήση της πίστας μέχρι να ληφθεί η απαιτούμενη νόμιμη άδεια για την ασφαλή χρήση της. Σημειώνεται ότι, όπως προκύπτει από αναφορά Αστυνόμου προς το Αστυνομικό Τμήμα κατόπιν επιτόπιου ελέγχου που διενεργήθηκε στην ανωτέρω χωμάτινη πίστα, αυτή δεν λειτουργούσε, ενώ τα υλικά της ήταν υπό απομάκρυνση από εταιρεία ανακύκλωσης, λόγω αδυναμίας εκδόσεως σχετικής άδειας για πίστα καρτ, ένεκα ελλείψεων. Συνεπώς άπαντες οι εναγόμενοι ευθύνονται εξαιτίας των παράνομων πράξεων και παραλείψεων τους, που είχαν ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό του οδηγού. Στοιχεία που να θεμελιώνουν συνυπαιτιότητα του οδηγού στην πρόκληση του ένδικου συμβάντος δεν αποδείχθηκαν, καθώς ο τελευταίος κινείτο στην πίστα με κανονική ταχύτητα, έχοντας διανύσει μόλις εβδομήντα μέτρα πορείας, η δε ανατροπή του οχήματος του και ο εξ αυτής τραυματισμός του προήλθε αποκλειστικά και μόνο από την κακή διαμόρφωση του χωμάτινου οδοστρώματος της πίστας.

Περαιτέρω αποδείχθηκε ότι αμέσως μετά το ατύχημα ο οδηγός διακομίσθηκε στο Νοσοκομείο, στην ορθοπεδική κλινική, όπου οι θεράποντες ιατροί διαπίστωσαν ότι υπέστη κάταγμα διαφύσεως κερκίδας ωλένης (ΔΕ) αντιβραχίου, το οποίο αντιμετωπίσθηκε με χειρουργική επέμβαση εσωτερικής οστεοσύνθεσης. Ο οδηγός παρέμεινε νοσηλευόμενος στο ανωτέρω νοσοκομείο και κρίθηκε ανίκανος για εργασία επί δίμηνο. Ακολούθως, αποδείχθηκε ότι κατά το χρονικό διάστημα της νοσηλείας του στο ανωτέρω νοσοκομείο, δεχόταν τις περιποιήσεις της μητέρας του για την ικανοποίηση των βασικών αναγκών του. Αν προς τούτο είχε προσλάβει υποκατάστατη δύναμη, θα δαπανούσε το ποσό που θα αναλογούσε στην πλασματική αμοιβή της τελευταίας για παροχή εργασίας σε μία οκτάωρη βάρδια ανά ημέρα, ύψους κατά την κρίση του δικαστηρίου 40 ευρώ ημερησίως και συνολικά για τις τρεις ημέρες νοσηλείας του το ποσό των 120 Ευρώ. Μετά την έξοδο του από το νοσοκομείο και για χρονικό διάστημα δύο μηνών, ο παθών λόγω της κατάστασης της υγείας του δεν μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί, έχοντας συνεχώς ανάγκη της συνδρομής της μητέρας του, δικαιούμενος του ποσού των 600 ευρώ μηνιαίως, το οποίο κατ' ελάχιστον θα κατέβαλλε αν για την ικανοποίηση των ίδιων αναγκών είχε προσλάβει υποκατάστατη δύναμη, λαμβανομένου υπόψη ότι όταν πρόκειται για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο του μηνός η αμοιβή τρίτου προσώπου υπολογίζεται σε μηνιαία βάση.

Επομένως από την ανωτέρω αιτία ο ενάγων δικαιούται το ποσό των 1.200 ευρώ και συνολικά αναφορικά με το κονδύλιο δαπάνης για απασχόληση τρίτου προσώπου το συνολικό ποσό των 1.320 ευρώ. Τέλος, το Δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το ένδικο ατύχημα που περιγράφηκαν παραπάνω, την αποκλειστική υπαιτιότητα των εναγομένων, το είδος και την έκταση της σωματικής βλάβης του ενάγοντος και των επιγενομένων συνεπειών της στην προσωπική και κοινωνική ζωή του, του σωματικού πόνου που υπέστη και της ψυχικής και σωματικής ταλαιπωρίας του λόγω της χειρουργικής επέμβασης στην οποία υποβλήθηκε σε συνδυασμό με το άγχος του για τις πιθανές επιπλοκές στην υγεία του, την ηλικία του (20 ετών κατά το χρόνο του ατυχήματος), την οικονομική και κοινωνική κατάσταση των διαδίκων και επίσης λαμβάνοντας υπόψη και την αρχή της αναλογικότητας, κρίνει ότι η εύλογη χρηματική ικανοποίηση, λόγω ηθικής βλάβης που δικαιούται ο ενάγων ανέρχεται στο ποσό των 6.000 ευρώ.

Αναστασία Χρ. Μήλιου
Δικηγόρος παρ' Εφέταις Αθηνών
legalaction.gr
e-mail: natmil@otenet.gr