ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ::

Ποιος θα πληρώσει;

        ..:: Σαββάτο, 26 Σεπτεμβρίου 2020 ::..
Το τοπίο στις οδικές μεταφορές -συνολικά κι όχι μόνο στην αυτοκινητοβιομηχανία- αλλάζει με ταχύτατους ρυθμούς λόγω της ανάπτυξης της ηλεκτροκίνησης, των προσπαθειών για περιορισμό των εκπομπών ρύπων, της τεχνολογικής εξέλιξης που οδηγεί προς την αυτόνομη οδήγηση κλπ. Μια συζήτηση που αρχίζει να γίνεται σε αρκετές χώρες (αλλά απουσιάζει παντελώς στην Ελλάδα, όπου συνήθως ψάχνουμε για λύσεις στα προβλήματα αφού παρουσιαστούν), αφορά την κάλυψη του κόστους για τη λειτουργία των υποδομών που χρησιμοποιούνται από τις οδικές μεταφορές και για τη δημιουργία των νέων υποδομών που θα απαιτηθούν από τις νέες εξελίξεις. Γιατί στα επόμενα χρόνια, ακριβώς επειδή δεν υπάρχει πλέον μόνο το κόστος συντήρησης, αλλά απαιτούνται και νέες υποδομές, όπως και η χρηματοδότηση της προσπάθειας για καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, θα υπάρξει ανάγκη για μεγάλα ποσά, που δεν μπορούν να καλυφθούν από το υπάρχον σύστημα.

Οι περισσότερες χώρες του κόσμου έχουν δημιουργήσει μια μεγάλη πηγή εσόδων από τα αυτοκίνητα και τα μεγαλύτερα οχήματα, με την υψηλή φορολογία στα καύσιμα, την είσπραξη κάποιου είδους τελών κυκλοφορίας και -σε πολλές περιπτώσεις- την είσπραξη διοδίων στους αυτοκινητόδρομους. Η παροχή κινήτρων για την ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών ενέργειας, όπως π.χ. τα βιοκαύσιμα και ο ηλεκτρισμός δεν έχει προς το παρόν σοβαρές οικονομικές επιπτώσεις στους προϋπολογισμούς, γιατί τα οχήματα χρησιμοποιούν αυτές τις πηγές ενέργειας είναι ακόμα λίγο. Όπως φαίνεται, όμως, θα αυξάνονται συνέχεια, ενώ τα έσοδα βαθμιαία μειώνονται, καθώς και τα καινούργια αυτοκίνητα έχουν σημαντικά χαμηλότερη κατανάλωση, πληρώνοντας έτσι λιγότερους φόρους. Κι όπως φάνηκε πρόσφατα στη Γαλλία, όπου δημιουργήθηκε ένα τεράστιο κίνημα διαμαρτυρίας (τα «κίτρινα γιλέκα») με αφορμή την πρόθεση της κυβέρνησης να επιβάλει ένα μικρό πρόσθετο φόρο στην βενζίνη για τη χρηματοδότηση ενεργειών στο πλαίσιο της προσπάθειας μείωσης των εκπομπών CO2, τα περισσότερα χρήματα που θα χρειαστούν δεν είναι εύκολο να βρεθούν από αυτούς που ήδη απομυζούν τα κράτη, οι οποίοι φτάνουν σιγά σιγά στα όριά τους.

Τί θα γίνει όταν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα πολλαπλασιαστούν; Προφανώς δεν υπάρχει η δυνατότητα να φορολογηθεί η οικιακή ηλεκτρική ενέργεια όπως φορολογούνται τα καύσιμα, αφού αυτή αφορά κυρίως χρήσεις της καθημερινής ζωής των ανθρώπων, ακόμα και των φτωχών, και πρέπει να είναι προσιτή σε όλους. Κάπως όμως πρέπει να βρεθούν και τα χρήματα για την συντήρησή όλου αυτού του δικτύου (δρόμοι, σήμανση, φωτισμός κλπ.) που χρησιμοποιούν τα οχήματα. Μπορεί σήμερα οι περισσότερες κυβερνήσεις να απαλλάσσουν π.χ. από τα τέλη κυκλοφορίας τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, αλλά όσο αυτά θα πολλαπλασιάζονται, θα καταλαμβάνουν χώρο στους δρόμους, στους οποίους μάλιστα θα υπενθυμίσουμε ότι προξενούν μεγαλύτερη φθορά σε σύγκριση με τα συμβατικά αυτοκίνητα, γιατί τα ηλεκτρικά είναι πολύ βαρύτερα! Άρα κάποια στιγμή θα πρέπει μοιραία να πληρώσουν το μερίδιό τους για τη συντήρηση του δικτύου και μάλιστα με ένα νέο σύστημα κατανομής των όποιων τελών και φόρων βασισμένο ίσως στον αριθμό χιλιομέτρων που διανύει ο καθένας, δεδομένου ότι οι εισπράξεις από τη φορολογία στα καύσιμα θα μειώνονται συνεχώς.

Και δεν είναι μόνο το πρόβλημα των δρόμων, αλλά και των υπόλοιπων υποδομών που απαιτούνται για την αλλαγή που μερικοί νομίζουν ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Οι σταθμοί ανεφοδιασμού π.χ. των σημερινών οχημάτων λειτουργούν με μια λογική γρήγορης εξυπηρέτησης, αφού για κάθε ανεφοδιασμό απαιτούνται ελάχιστα λεπτά της ώρας. Αντίθετα η δημιουργία σταθμών φόρτισης σε αυτές οι καταστάσεις χρειάζεται πολύ μεγαλύτερους χώρους, γιατί όσο και να επιταχυνθεί η διαδικασία φόρτισης, θα είναι για το ορατό τουλάχιστον μέλλον σημαντικά πιο χρονοβόρα από αυτή του ανεφοδιασμού με καύσιμα. Αλλά ακόμα και η συμβολή των ποδηλάτων στην κάλυψη του κόστους δημιουργίας και συντήρησης των δρόμων (ή των ποδηλατοδρόμων) είναι κάτι που αρχίζει να συζητείται, καθώς και η δημιουργία υποδομών για τα ποδήλατα, που φαίνεται ότι στο μέλλον θα είναι πολύ περισσότερα από σήμερα, απαιτεί ένα κόστος που ίσως δεν είναι δίκαιο να επωμίζονται οι άλλοι χρήστες του δρόμου ή ακόμα και οι πολίτες που δεν χρησιμοποιούν προσωπικό μεταφορικό μέσο, αλλά μόνο τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Καθώς οι κοινωνίες φαίνεται να έχουν ανάγκες εσόδων για να καλύψουν σημαντικότερες ανάγκες, όπως η υγεία, η παιδεία και η κοινωνική πολιτική, μάλλον είναι αναπόφευκτη η μελέτη μιας συνολικής αλλαγής στη διαδικασία κάλυψης του κόστους για τις οδικές μεταφορές._Π.Φ.

  UP