ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ::

Ειδική ενημέρωση από μη ειδικούς

        ..:: Σαββάτο, 27 Ιουνίου 2020 ::..
Στη διάρκεια της καραντίνας λόγω κορωνοϊού, το (κρατικό) 2o κανάλι της γαλλικής τηλεόρασης είχε κάθε βράδυ προσκεκλημένο στο δελτίο ειδήσεων ένα γιατρό, συνεργάτη της εφημερίδας Le Figaro για ιατρικά θέματα, για μία εξειδικευμένη άποψη σχετικά με τις εξελίξεις της πανδημίας, αλλά και απαντήσεις σε απορίες τηλεθεατών. Προσέξτε: μία μεγάλη πολιτική εφημερίδα, με ευρύ δημοσιογραφικό επιτελείο, προσέλαβε ένα γιατρό σ' αυτό το επιτελείο, ώστε να προσφέρει έγκυρη πληροφόρηση σ' έναν εξειδικευμένο τομέα όπως αυτός της υγείας, για την κάλυψη του οποίου χρειάζονται προφανώς και εξειδικευμένες γνώσεις. Μ' αυτήν ακριβώς τη λογική τον προσκαλούσε κάθε βράδυ για όλο το διάστημα της καραντίνας και το τηλεοπτικό κανάλι, που συχνά προσκαλεί στα δελτία του δημοσιογράφους με εξειδικευμένες γνώσεις, όταν θέλει να παρουσιάσει ένα εξειδικευμένο θέμα. Συγκρίνετε αυτήν την τακτική με την φιλοσοφία του «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» που είναι πολύ συνηθισμένη στα ελληνικά ΜΜΕ, έντυπα ή ηλεκτρονικά, και θα αντιληφθείτε αμέσως γιατί διαβάζουμε ή ακούμε κατά καιρούς ένα σωρό ανακρίβειες για τεχνικά και άλλα ειδικά θέματα, που προσπαθούν να παρουσιάσουν δημοσιογράφοι χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις.

Για να είμαστε δίκαιοι, ένα μέρος της ευθύνης για αυτήν την κατάσταση ανήκει και στο κοινό, αφού όλες οι έρευνες σχετικά με τις πηγές πληροφόρησης δείχνουν ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων βασίζεται για την ενημέρωσή της κυρίως στο... Facebook! Ό,τι πιο αναξιόπιστο δηλαδή υπάρχει στον ωκεανό του διαδικτύου, όπου ο κάθε πικραμένος μπορεί να ανοίξει μια σελίδα και να γράφει ό,τι του κατέβει, αποκτώντας συχνά και χιλιάδες ακολούθους. Όταν, λοιπόν, οι ιδιοκτήτες των μέσων, έντυπων και ηλεκτρονικών, γνωρίζουν ότι μόνο μια μικρή μειοψηφία ενδιαφέρεται για έγκυρη πληροφόρηση, είναι πολύ εύκολο να υποκύψουν σε μία καθαρά επιχειρηματική λογική, που λέει ότι δεν υπάρχει λόγος να πληρώσουν εξειδικευμένους ανθρώπους για μία ενημέρωση που δεν φαίνεται να ενδιαφέρει και πολύ το κοινό τους.

Είναι χαρακτηριστικός ο τρόπος με τον οποίο καλύφθηκαν πρόσφατα δύο σημαντικά γεγονότα της ελληνικής ειδησεογραφίας, η ανακοίνωση του κυβερνητικού προγράμματος για την ηλεκτροκίνηση και η μεγάλη επέμβαση του Δήμου της Αθήνας στο κέντρο της πόλης. Ακούσαμε πολλά, διαβάσαμε ακόμα περισσότερα, προφανώς μάθαμε αρκετά, αφού η ειδησεογραφία περιείχε και αρκετά νούμερα και συγκεκριμένα γεγονότα, το ευρύ κοινό όμως δεν έμαθε πολλά άλλα, που θα έδιναν ίσως μια διαφορετική εικόνα και θα δημιουργούσαν τις βάσεις για ένα προβληματισμό. Για το θέμα του «μεγάλου περιπάτου», βεβαίως (για τον οποίο έχουμε εκφράσει τις ενστάσεις μας), αντιλαμβανόμαστε ότι από τη στιγμή που έχει πολιτική χροιά, είναι αδύνατο στην Ελλάδα της «οπαδικής» πολιτικής να γίνει σοβαρός διάλογος και κριτική σε τεχνοκρατικό επίπεδο. Ακούστηκαν κάποια πράγματα, προφανώς ακούστηκαν και κάποιες σποραδικές διαμαρτυρίες πολιτών και επαγγελματιών, αλλά ας μη γελιόμαστε, από τη στιγμή που το εγχείρημα του δημάρχου στηρίχθηκε άμεσα από την κυβέρνηση, τα φιλοκυβερνητικά μέσα το προέβαλαν γενικά με θετικό τρόπο και από την αντιπολίτευση υπήρξε ολική άρνηση, μέχρι και ανάρτηση του Πολάκη στο Facebook με το γνωστό... αψύ ύφος!

Για την ηλεκτροκίνηση όμως; Που είναι ένα θέμα κυρίως τεχνοκρατικό, που αφορά το περιβάλλον για την προστασία του οποίου υποτίθεται ότι όλοι συμφωνούν; Που απαιτεί από την άλλη πλευρά τεράστιες επενδύσεις σε υποδομές και πολλές αλλαγές στον τρόπο ζωής μας; Πού είναι ο διάλογος και τα εκατέρωθεν επιχειρήματα, πού είναι η δημοσιογραφική έρευνα που θα αποκαλύψει λεπτομέρειες οι οποίες είναι άγνωστες στο ευρύ κοινό, αλλά και δεν είναι δυνατόν να φανούν μέσα σε ένα γενικό κυβερνητικό σχέδιο; Όλοι έσπευσαν π.χ. να αναφέρουν τις υποσχέσεις για ένα δίκτυο φορτιστών στους μεγάλους οδικούς άξονες, που θα περιορίσει το πρόβλημα της αυτονομίας. Πόσοι όμως ανέφεραν ότι οι ταχυφορτιστές που χρησιμοποιούνται σε τέτοια δίκτυα μειώνουν τη διάρκεια ζωής των μπαταριών, άρα όποιος τους χρησιμοποιεί συχνά θα βρεθεί σύντομα με περιορισμένη αυτονομία στο ηλεκτρικό αυτοκίνητό του; Και πόσοι ανέφεραν ότι οι χρεώσεις του ηλεκτρικού ρεύματος στα ιδιωτικά δίκτυα φορτιστών (που ήδη υπάρχουν άλλωστε σε πολλές χώρες της Ευρώπης) δεν είναι αντίστοιχες με τις χρεώσεις της Δ.Ε.Η. στα σπίτια μας, αλλά πολύ ακριβότερες, σε βαθμό που σε ορισμένες περιπτώσεις το κόστος λειτουργίας των ηλεκτρικών αυτοκινήτων να είναι αντίστοιχο με αυτό των αυτοκινήτων με κινητήρες εσωτερικής καύσης; Ερωτήσεις ουσίας, που χάνονται σε μια απλή διεκπεραίωση των δελτίων Τύπου. Και το χειρότερο είναι ότι ούτε οι πολίτες ενδιαφέρονται στην πλειοψηφία ρους να μάθουν, αλλά αύριο θα διαμαρτύρονται γι' αυτά που δεν τους είπαν..._Π.Φ.

  UP