ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ::

Το Εθνικό μας χέρι

        ..:: Τετάρτη, 30 Οκτωβρίου 2019 ::..
Το παρακάτω κείμενο του Νίκου Δήμου δημοσιεύθηκε στο περιοδικό 4Τροχοί του Σεπτεμβρίου. Το αναδημοσιεύω αυτούσιο, γιατί συμφωνώ 100% με το περιεχόμενό του και γιατί θα ήθελα... να το έχω γράψει εγώ! Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι και στο περιοδικό δεν δημοσιεύθηκε τώρα για πρώτη φορά, αλλά είχε γραφτεί από τον Ν. Δήμου και δημοσιευθεί για πρώτη φορά πριν από... 20 χρόνια. Και παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να είναι και σήμερα 100% επίκαιρο, δείγμα του πόσο απελπιστικά στάσιμη είναι η νοοτροπία που επηρεάζει τη συμπεριφορά των οδηγών στην Ελλάδα και γιατί η χώρα μας βρίσκεται στην ουρά της Ευρώπης στον τομέα της οδικής ασφάλειας (και του οδικού πολιτισμού, αν μας επιτρέπεται η έκφραση):

«Τον μήνα Αύγουστο ταξίδεψα πολύ σε εθνικές και άλλες οδούς. Και πάλι έμεινα άναυδος από την εκπληκτική αυτή ελληνική εφεύρεση: το παράλυτο αριστερό χέρι.

Τα μισά αυτοκίνητα είχαν ανοιχτό το παράθυρο του οδηγού. Από το άνοιγμα αυτό κρεμόταν ένας βραχίονας με χέρι. Αλλά πώς κρεμόταν!

Αδιανόητες οι γωνίες και οι θέσεις που έπαιρναν αυτά τα χέρια. Σαν να μην είχαν κόκαλα. Σαν να μην είχαν καν μύες, τένοντες, αρθρώσεις. Έμοιαζαν περισσότερο με κουρέλια, σφουγγαρόπανα, ξεσκονόπανα. Η παλάμη κοίταζε προς τα πίσω, λες και την είχαν εξαρθρώσει με φοβερά βασανιστήρια. Τα δάχτυλα λυτά, χαλαρά, σαν κρόταλα.

Το παράλυτο αυτό χέρι έδινε μία σαφέστατη εικόνα της γενικής μας κυκλοφοριακής παράλυσης. Ο οδηγός αντιμετώπιζε τη διαδικασία της οδήγησης σαν να ήταν αποχαυνωτικό υδρομασάζ. Λυμένος, χαμένος, μπαϊλντισμένος, δεν ήξερες αν είναι ξύπνιος ή σε κατάσταση ύπνωσης. Αυτό το χέρι έλεγε περισσότερα για την αιτία των τροχαίων ατυχημάτων μας, από όλες τις εκθέσεις της αστυνομίας. Πώς να αντιδράσει γρήγορα σε μια επικίνδυνη φάση, πώς να φρενάρει, να επιταχύνει - όταν βρίσκεται σε παραλυτικό κώμα; Για να βγει από την ύπνωση, να αποκτήσει, νεύρα, αντιδράσεις, μυϊκό τόνο, χρειάζεται ώρα - όπως αυτός που ξυπνάει από βαθύ ύπνο.
Μου έγιναν εμμονή αυτά τα χέρια - αν είχα συνοδηγό με κάμερα, θα τον έβαζα να τα φωτογραφίζει. Μου έκαναν εντύπωση οι θέσεις που έπαιρναν. Άνοιξα και εγώ το παράθυρό μου αψηφώντας τον καυτό λίβα, και προσπάθησα να τα μιμηθώ. Αδύνατον! Κόντεψα να στραμπουλίξω τον αγκώνα και τον καρπό μου, αλλά δεν μπορούσα να πιάσω ούτε μία από τις στάσεις. Πώς το έκαναν;

Και το έκαναν όλοι: τα χέρια δεν κρέμονταν μόνο από αγροτικά Toyota και τσιγγάνικα Datsun ούτε από φτηνά κορεάτικα και ταπεινά σαραβαλάκια. Είδα ανάλογες καταστάσεις σε αυτοκίνητα πανάκριβα και ευγενούς μάρκας. Είδα παράλυτο χέρι να κρέμεται από μεγάλη Jaguar, από BMW και Mercedes, από Volvo.

Καλά, δεν χρειάζονται τον κλιματισμό μέσα στο ντάλα μεσημέρι; Φαίνεται πως όχι. Προκειμένου να χάσουν την ευχαρίστηση του να στραμπουλίξουν αποτελεσματικά το μπράτσο τους και να το επιδείξουν σε όλους τους εποχούμενους. «Να, δείτε το δικό μου! Παίρνει τρεις στροφές ως τα δάχτυλα!»

Αν κυκλοφορούσαν στους δρόμους μας Ινδοί φακίρηδες, θα έσκαγαν από τη ζήλια. Αυτοί δένουν τα πόδια τους κόμπο, εμείς λύνουμε τα χέρια μας και τα γυρίζουμε ανάποδα. Και, φυσικά, όταν θέλουμε να αλλάξουμε ταχύτητα, δεν βάζουμε μέσα το αριστερό - αφήνουμε το τιμόνι. Πάει και έτσι το αμάξι. Για να μην αναφέρω τις (συχνότατες) περιπτώσεις όπου ο οδηγός είτε καπνίζει, είτε τρώει σάντουιτς, είτε ρουφάει φραπεδιά - και όλα αυτά πάντα με το δεξί (το «καλό το χέρι» - έτσι έμαθε από μικρός). Το αριστερό εκεί, κρεμασμένο σαν την μπουγάδα για να στεγνώσει. Ποιος οδηγεί; Μα ο «Ούτις». Τιμάμε τις αρχαίες παραδόσεις.

Λένε τα βιβλία ασφαλούς οδήγησης ότι πρέπει να κρατάμε το τιμόνι και με τα δύο χέρια σε θέση «δέκα και δέκα». Δεν πά' να λένε! Εμείς ξέρουμε καλύτερα. Με το ένα δάχτυλο το τιμόνι και με το άλλο (του ίδιου χεριού) τις ταχύτητες. Και το αριστερό;
Α, το αριστερό - ένδοξα κρεμασμένο από το παράθυρο, σημαία και σύμβολο του έθνους.

Χρόνια παρακολουθούσα και απορούσα. Ώσπου ξαφνικά φέτος έγινε μέσα μου φως και κατάλαβα. Τώρα εξηγείται πώς αυτά τα χέρια εξαρθρώνονται και παίρνουν τέτοιες απίθανες στάσεις. Ακολουθούν ένα παραδοσιακό αρχέτυπο. Όχι οποιοδήποτε χέρι, αλλά το ΕΘΝΙΚΟ ΜΑΣ ΧΕΡΙ: το χέρι του Καραγκιόζη.

Το έχετε σίγουρα προσέξει - έχει πολλές αρθρώσεις, μπορεί να κάνει κύκλο, ζιγκ-ζαγκ ή να γυρίσει ανάποδα (όταν ο Καραγκιόζης βαράει καρπαζιά στο Κολλητήρι που είναι πίσω του).

Αυτό ήταν. Χιλιάδες χέρια του Καραγκιόζη στους εθνικούς δρόμους. Χιλιάδες καραγκιόζηδες πίσω από τα χέρια. Ακόμα και σε Jaguar. Ναι, γιατί; Δεν έχετε δει καραγκιόζη με Jaguar; Εγώ ξέρω αρκετούς..._ Ν. Δ.»

Για την αντιγραφή_Π.Φ.

  UP