ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ::

Ηλεκτροκίνηση: η πραγματικότητα με αριθμούς

        ..:: Σαββάτο, 28 Σεπτεμβρίου 2019 ::..
Όσο διευρύνεται η συζήτηση γύρω από την ηλεκτροκίνηση, δημιουργώντας πλέον ακόμα και ακτιβιστικές ενέργειες σε διάφορες χώρες (φέτος υπήρξε εκδήλωση διαμαρτυρίας οικολόγων έξω από την έκθεση της Φρανκφούρτης, εναντίον των συμβατικών αυτοκινήτων και ιδιαίτερα των "SUV" και υπέρ της ηλεκτροκίνησης) τόσο γίνεται όλο και πιο εμφανής η απουσία των κατάλληλων υποδομών για μια τέτοια εξέλιξη. Όσο και αν φαίνεται περίεργο, οι πρώτοι που ενδιαφέρονται για την επιτάχυνση της ανάπτυξης της ηλεκτροκίνησης σε μαζικό επίπεδο είναι οι αυτοκινητοβιομηχανίες. Γιατί ούτως ή άλλως ολόκληρος ο κλάδος πιέστηκε εκβιαστικά με διάφορες νομοθετικές πρωτοβουλίες σε εθνικό και διεθνές επίπεδο να εξελίξει ηλεκτρικά αυτοκίνητα, κάτι που κόστισε δισεκατομμύρια σε έρευνα και εξέλιξη. Κάπου πρέπει, λοιπόν, να πουληθούν αυτά τα αυτοκίνητα που δημιουργήθηκαν και που δεν είναι πλέον απλά εκθεσιακά πρωτότυπα, αλλά ήδη άρχισαν να παρουσιάζονται επίσημα ως μοντέλα παραγωγής.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση Κατασκευαστών Αυτοκινήτων (ACEA), λοιπόν, έδωσε πρόσφατα στη δημοσιότητα μια έρευνα σχετικά με τους παράγοντες που θα ωθούσαν τους καταναλωτές προς την αγορά ηλεκτρικών αυτοκινήτων και αυτοκινήτων με εναλλακτικά καύσιμα, όπου διαπιστώνεται ότι η διαθεσιμότητα των σχετικών υποδομών είναι ακόμα πολύ μικρή, όπως και η ύπαρξη κινήτρων για την προτίμηση αυτών των αυτοκινήτων, που είναι σημαντικά ακριβότερο από τα συμβατικά. Το 2018 σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση υπήρχαν λιγότερα από 145.000 σημεία φόρτισης, τριπλάσια μεν απ' ότι πέντε χρόνια νωρίτερα αλλά πολύ μακριά από τα 2,8 εκατομμύρια που πρέπει να υπάρχουν το 2030 (σύμφωνα με υπολογισμούς της Ευρωπαϊκής Επιτροπής). Επιπλέον υπάρχει μια μεγάλη ανισότητα στην κατανομή των πωλήσεων των ηλεκτρικών αυτοκινήτων η οποία είναι προφανής και οφείλεται στην διαφορά των οικονομικών δυνατοτήτων κάθε χώρας για την προώθηση της ηλεκτροκίνησης.

Το 75% των υπαρχόντων σημείων φόρτισης βρίσκεται μόνο σε τέσσερις χώρες -Γαλλία, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία και Ολλανδία-οι οποίες καλύπτουν μόλις το ένα τέταρτο της συνολικής έκτασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και φυσικά οι χώρες με μικρό αριθμό σημείων φόρτισης έχουν και ελάχιστες πωλήσεις ηλεκτρικών αυτοκίνητων. Επιπλέον οι πωλήσεις ηλεκτρικών αυτοκινήτων εξαρτώνται από το βιοτικό επίπεδο κάθε χώρας και είναι χαρακτηριστικό ότι όλες οι χώρες όπου λιγότερο από το 1% της αγοράς αυτοκινήτου καλύπτεται από ηλεκτρικά αυτοκίνητα, όπως πολλές χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης, αλλά και η Ιταλία, η Ισπανία και η Ελλάδα, έχουν κατά κεφαλήν εισόδημα κάτω από 29.000 ευρώ. Ενδιαφέρον είναι επίσης, επειδή το κίνημα υπέρ της ηλεκτροκίνησης βασίζεται κυρίως στην ανάγκη αντιμετώπισης της κλιματικής αλλαγής, άρα μείωσης των εκπομπών CO2, να αναφέρουμε ότι η στοχοποίηση των αυτοκινήτων ντίζελ είχε μία δυσάρεστη παρενέργεια. Το 2017 τα βενζινοκίνητα αυτοκίνητα που πουλήθηκαν ήταν για πρώτη φορά από το 2009 περισσότερα από τα ντίζελ, με αποτέλεσμα για πρώτη φορά να υπάρξει αύξηση των εκπομπών CO2 (κατά 0,3%) από τα καινούργια αυτοκίνητα. Και το 2018 υπήρξε ακόμα μεγαλύτερη μείωση των πωλήσεων ντίζελ και ακόμα μεγαλύτερη αύξηση των εκπομπών CO2 (κατά 1,8%)!

Ενδιαφέρον έχει να επισημάνουμε, τέλος, μερικά νούμερα που αναφέρονται σχετικά με την ηλεκτροκίνηση στην έρευνα της (ACEA). Το 2018 από το σύνολο των αυτοκινήτων που πουλήθηκαν στην Ευρωπαϊκή Ένωση το 2% είχαν τη δυνατότητα ηλεκτρικής φόρτισης (αμιγώς ηλεκτρικά ή φορτιζόμενα υβριδικά). Όλες οι χώρες στις οποίες το μερίδιο αγοράς αυτών των αυτοκινήτων ήταν πάνω από 3,5%, έχουν κατά κεφαλήν εισόδημα πάνω από 42.000 ευρώ. Μόνο 12 χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσφέρουν κάποιας μορφής οικονομικά κίνητρα στους αγοραστές ηλεκτρικά φορτιζόμενων αυτοκινήτων. Κι επειδή το υδρογόνο αποτελεί την «απόλυτη» λύση της «καθαρής» αυτοκίνησης και εφαρμογής της ηλεκτροκίνησης, προσφέροντας ταυτόχρονα μηδενικούς ρύπους και αυτονομία ανάλογη των συμβατικών αυτοκινήτων, αξίζει να αναφέρουμε ότι 17 χώρες μέλη της Ε.Ε. δεν έχουν κανένα σταθμό ανεφοδιασμού με υδρογόνο, ενώ στις υπόλοιπες 11 χώρες Ε.Ε. υπάρχουν συνολικά μόνο 47 σταθμοί ανεφοδιασμού._Π.Φ.

  UP