ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ :: Η ευκαιρία που είχαμε την εβδομάδα που πέρασε να οδηγήσουμε το φορτιζόμενο υβριδικό Outlander, αλλά και να μιλήσουμε στο Τεχνολογικό Πάρκο του Λαυρίου με έναν από τους επιστήμονες του ΕΜΠ που δραστηριοποιούνται εκεί σε προγράμματα σχετικά με την ενέργεια και με τη λειτουργία ενός πλήρως αυτόνομου ενεργειακά κτιρίου, με μηδενικές εκπομπές ρύπων στην ατμόσφαιρα (ναι, γίνονται και τέτοια πράγματα στην Ελλάδα, αλλά ποιος να τα προβάλει όταν η σκανδαλολογία κυριαρχεί στην ενημέρωση;) απλώς ενίσχυσαν τις αμφιβολίες μας σχετικά με τη δυνατότητα εκτεταμένης διάδοσης της ηλεκτροκίνησης μέσα στα αμέσως επόμενα χρόνια. Και δεν αναφερόμαστε στο «ηθικό» κομμάτι της υπόθεσης, κατά πόσο δηλαδή αυτή η ηλεκτροκίνηση θα συνεισφέρει στην προστασία του περιβάλλοντος (τί νόημα έχει π.χ. να μειωθούν τα βενζινοκίνητα και ντίζελ αυτοκίνητα στην Ελλάδα και να αντικατασταθούν από ηλεκτροκίνητα που θα καίνε ηλεκτρικό ρεύμα το οποίο θα παράγεται από άθλιας ποιότητας λιγνίτη, ο οποίος ρυπαίνει πολλαπλάσια το περιβάλλον;) αλλά στο πρακτικό.

Τα προβλήματα που απομένει να λυθούν δεν είναι μόνον αυτά στα οποία έχουμε επανειλημμένως αναφερθεί, όπως π.χ. η περιορισμένη αυτονομία των ηλεκτρικών αυτοκινήτων, το υψηλό κόστος τους ο αυξημένος χρόνος που χρειάζεται για την επαναφόρτισή τους (σε σύγκριση με τον ανεφοδιασμό με υγρά καύσιμα) ή η έλλειψη σταθμών φόρτισης, για την οποία χρειάζεται να δημιουργηθεί ολόκληρο δίκτυο που θα κοστίσει ιλιγγιώδη ποσά. Προβλήματα για τα οποία ούτως ή άλλως δεν διαφαίνεται ακόμα κάποια άμεση λύση. Είναι όμως επιπλέον και άλλα προβλήματα, που αφορούν το κόστος, την διαθεσιμότητα των πρώτων υλών, την επάρκεια των δικτύων διανομής ηλεκτρικής ενέργειας κλπ. Μιλάμε για την αντικατάσταση ενός τρόπου μετακινήσεων που εξελίσσεται, τεχνολογικά και σε επίπεδο υποδομών, εδώ και περισσότερο από έναν αιώνα και προσπαθούν μερικοί να μας πείσουν ότι είναι δυνατή η αντικατάστασή του μέσα σε μια δεκαετία!

Είναι προφανής η προσπάθεια που γίνεται από εκείνους που έχουν επενδύσει στην ηλεκτροκίνηση να δημιουργήσουν κάποια απόδοση για τις επενδύσεις τους, συνεπικουρούμενοι από -αφελείς κατά τη γνώμη μας- πολιτικούς και ακτιβιστές, που πιστεύουν ότι είναι δυνατόν η τεχνολογία να εξελίσσεται με νομοθετικές ρυθμίσεις! Ακόμα και κατασκευαστές που έχουν επενδύσει στην ηλεκτροκίνηση, επισημαίνουν ότι είναι αδύνατη η άμεση απεμπλοκή από τους κινητήρες εσωτερικής καύσης. Μόλις αυτήν την εβδομάδα ένα υψηλόβαθμο στέλεχος της BMW -εταιρείας που κατεξοχήν ασχολείται ενεργά με την ηλεκτροκίνηση και ήδη προσφέρει προς πώληση ηλεκτρικά αυτοκίνητα- ανέφερε ότι η εταιρεία υπολογίζει πως οι κινητήρες ντίζελ θα επιβιώσουν για τουλάχιστον 20 ακόμα χρόνια και οι βενζινοκινητήρες για τουλάχιστον 30! Πολλοί άλλωστε κι από αυτούς που ασχολούνται και προωθούν την ηλεκτροκίνηση, συμπεριλαμβάνουν σ' αυτή και τα φορτιζόμενα υβριδικά αυτοκίνητα, που χρησιμοποιούν βεβαίως και κινητήρες εσωτερικής καύσης. Μόνο που τα υβριδικά αυτοκίνητα χρησιμοποιούν διπλά συστήματα και κατά συνέπεια είναι αρκετά πιο ακριβά από τα συμβατικά, ακόμα και από εκείνα που χρησιμοποιούν πολύπλοκες τεχνολογίες επεξεργασίας καυσαερίων για τη μείωση των εκπομπών ρύπων, άρα δεν μπορεί να είναι και τόσο προσιτά στο ευρύ κοινό.

Πέρα όμως από αυτό, κανείς ακόμα δεν έχει πληροφορήσει το κοινό πού θα βρίσκεται όλο αυτό το λίθιο (δεν είναι και το πιο διαδεδομένο στοιχείο στον πλανήτη μας!) που χρειάζεται για την κατασκευή εκατομμυρίων μπαταριών κάθε χρόνο, πώς και πού θα γίνεται η απόρριψη ή η ανακύκλωση των μπαταριών που θα φτάνουν στο τέλος της ζωής τους, ποια θα είναι η συνολική κατανάλωση ενέργειας και εκπομπών ρύπων για την εξόρυξη πρώτων υλών και την κατασκευή, διάθεση, λειτουργία και απόσυρση των ηλεκτροκίνητων αυτοκινήτων, πώς θα αντέξουν τα ηλεκτρικά δίκτυα στα τεράστια φορτία που θα απαιτούνται για την ταυτόχρονη φόρτιση εκατομμυρίων αυτοκινήτων (ήδη έχουν παρατηρηθεί κάποια τοπικά προβλήματα σε ευρωπαϊκές πόλεις, ειδικά κοντά σε περιοχές όπου υπάρχουν ταχυφορτιστές, οι οποίοι καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες ηλεκτρική ενέργειας με πολύ γρήγορους ρυθμούς), αλλά και πόσο θα κοστίζει η επισκευή ή -ακόμα περισσότερο- η αντικατάσταση των μπαταριών, όσο κι αν μειωθεί το κόστος με τη μαζική παραγωγής τους. Η υπόθεση φαίνεται να κινείται στη λογική του «πάμε και βλέπουμε». Μόνο που έτσι δεν λύνονται τόσο μεγάλα προβλήματα όπως η υπερθέρμανση του πλανήτη, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η προσπάθεια επικεντρώνεται κυρίως στα αυτοκίνητα, που δεν ευθύνονται ούτε για το 20% των παγκοσμίων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου..._Π.Φ.