ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ :: Ένας από τους τομείς στους οποίους η χώρα μας υστερεί δραματικά σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρώπη και κινδυνεύει στο άμεσο μέλλον να μείνει ακόμα πιο πίσω, γιατί αδυνατεί να παρακολουθήσει τις ραγδαίες εξελίξεις που συντελούνται, είναι αυτός των μεταφορών. Αυτή η μεγάλη υστέρηση θα έχει πολύ σημαντικές επιπτώσεις και στην οικονομική δραστηριότητα και στο κόστος τον προϊόντων και των υπηρεσιών που μας προσφέρονται. Σε όλο τον κόσμο προετοιμάζεται ήδη το επόμενο βήμα, που θα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και τα αυτόνομα κινούμενα οχήματα στους δρόμους κι εδώ δεν έχουμε καταφέρει ακόμα να αποκαταστήσουμε την ισορροπία ανάμεσα στα παραδοσιακά μέσα μεταφοράς, ώστε να λειτουργούν με ορθολογικό τρόπο, όπως σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες.

Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η πολιτική όλων των κυβερνήσεων στον τομέα των μεταφορών εδώ και δεκαετίες, δεν χαράχτηκε με βάση τις ανάγκες της ελληνικής κοινωνίας, αλλά για να εξυπηρετηθούν μικρά και μεγάλα συμφέροντα, συχνά σε βάρος των συμφερόντων του συνόλου. Είναι χαρακτηριστικό π.χ. ότι ο σιδηρόδρομος απαξιώθηκε προκλητικά προς όφελος των φορτηγών και των λεωφορείων που εκμεταλλεύονταν ιδιώτες, τη στιγμή που σε όλη την Ευρώπη παίζει βασικό ρόλο στις μεταφορές επιβατών και εμπορευμάτων. Η ηλεκτροκίνηση των σιδηροδρόμων δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί ούτε καν στη γραμμή Αθήνα-Θεσσαλονίκη και ο Πειραιάς, το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και ένα από τα μεγαλύτερα της Μεσογείου, απέκτησε σύνδεση με το σιδηροδρομικό δίκτυο μόνο μετά την ιδιωτικοποίηση μεγάλου μέρους του και της πιέσεις του επενδυτή που το ανέλαβε!

Σε άλλες περιπτώσεις υπήρξαν κυβερνητικές παρεμβάσεις στον ανταγωνισμό ανάμεσα σε ένα δημόσιο μέσο όπως ο σιδηρόδρομος και στους ιδιώτες λεωφορειούχους προς όφελος των τελευταίων, με αυξήσεις π.χ. στα σιδηροδρομικά εισιτήρια πετυχημένων γραμμών του προαστιακού, ώστε να μην είναι φθηνότερα από αυτά το λεωφορείων! Παρ' όλο που φυσιολογικά το μεταφορικό κόστος με το σιδηρόδρομο είναι μικρότερο, άρα είναι απολύτως λογικό να υπάρχει και φθηνότερο εισιτήριο. Οι παράπλευρες απώλειες από τις στρεβλώσεις που δημιούργησαν τέτοιες πολιτικές ήταν στον τομέα της οδικής ασφάλειας. Πρώτον, γιατί οι μετακινήσεις με το αυτοκίνητα είναι περισσότερες από αυτές που θα μπορούσαν να είναι και δεύτερον, γιατί στους δρόμους μας κυκλοφορούν πολύ περισσότερα φορτηγά και λεωφορεία (τα περισσότερα μεταχειρισμένα και σε κακή κατάσταση) από αυτά που φυσιολογικά θα χρειαζόταν η ελληνική αγορά. Για να μην αναφερθούμε στην σκανδαλώδη κωλυσιεργία του κράτους απέναντι στην προσπάθεια ανάπτυξης της σύνδεσης παραθαλάσσιων περιοχών με υδροπλάνα, μπας και θιχτούν κάποια συμφέροντα στην ακτοπλοΐα.

Οι μεταφορές όμως είναι ζωτικής σημασίας για την οικονομία (και όχι μόνο) οποιασδήποτε χώρας κι αυτό έχει αποδειχθεί και στην Ελλάδα στις λίγες περιπτώσεις που το κράτος επέτρεψε την απρόσκοπτη ανάπτυξή τους. Η ανάληψη του μεγαλύτερου μέρους της δραστηριότητας του λιμανιού του Πειραιά από την Cosco πολλαπλασίασε την εμπορευματική κίνηση, μετατρέποντάς το βαθμιαία σ' ένα από τα σημαντικότερα λιμάνια της Ευρώπης. Αντίστοιχα η δραστηριοποίηση στις αερομεταφορές μιας δραστήριας ιδιωτικής εταιρείας σαν την Aegean στη θέση της χρεοκοπημένης κρατικής Ολυμπιακής πολλαπλασίασε την αεροπορική κίνηση προς την Ελλάδα, με όλα τα οφέλη που αυτό συνεπάγεται στην απασχόληση, στη διευκόλυνση της επιχειρηματικής δραστηριότητας και στις εισπράξεις από τον τουρισμό. Τώρα αρχίζει να υπάρχει όλο και πιο έντονο ενδιαφέρον για την δραστηριοποίηση ιδιωτικών ή μεγάλων κρατικών ξένων εταιρειών στον τομέα των σιδηροδρόμων. Και αυτό το... τρένο δεν πρέπει να χαθεί, παρά τις αντιδράσεις που υπάρχουν από τα συνηθισμένα συμφέροντα. Η ανάπτυξη της Ελλάδας περνάει αναγκαστικά μέσα από την ανάπτυξη των μεταφορών κι όποιος την εμποδίζει εγκληματεί κατά του ελληνικού λαού, ωστόσο έχει ταλαιπωρηθεί στα χρόνια της κρίσης..._Π.Φ.