ΕΙΔΗΣΕΙΣ
ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ::

Τέλη με ψευδώνυμο

        ..:: Τρίτη, 28 Νοεμβρίου 2017 ::..

Για μία ακόμα χρονιά φτάσαμε στην εποχή πληρωμής των τελών κυκλοφορίας του επόμενου έτους χωρίς την παραμικρή αλλαγή του συστήματος, παρά τις πομπώδεις εξαγγελίες των αρμόδιων υπουργών για «εξορθολογισμό» του, για «πιο δίκαιη κατανομή» και άλλα τέτοια λαϊκίστικα στα οποία συνηθίσαμε τα τελευταία χρόνια. Είναι δεν χαρακτηριστικό για το πόσο πλέον ο κόσμος δεν τους παίρνει καθόλου στα σοβαρά, το γεγονός ότι ενώ πέρσι με τις παρόμοιες εξαγγελίες πάγωσε η αγορά για ένα διάστημα, εν αναμονή των υποτιθέμενων αλλαγών στα τέλη, φέτος κανείς δεν ασχολήθηκε με την κυβερνητική μπουρδολογία και η αγορά δεν επηρεάστηκε καθόλου! Είναι βέβαια θλιβερό να βλέπει κανείς μία κυβέρνηση που εξαγγέλλει αλλαγή ενός συστήματος φορολόγησης συγκεκριμένου αγαθού, να μην είναι ικανή να το κάνει ούτε μετά από δύο ολόκληρα χρόνια, παρά το γεγονός ότι δεν πρόκειται για παροχή που θα μειώσει τα κρατικά έσοδα, αλλά απλώς για πιο λογική κατανομή του ίδιου συνολικού ποσού ανάμεσα στους υπόχρεους.

Με όση καλή θέληση κι αν αντιμετωπίσει κανείς αυτές τις παλινωδίες, όσο κι αν είναι έτοιμος να δεχτεί ότι το σύστημα δεν μπορεί να αλλάξει από τη μια μέρα στην άλλη, δύο ολόκληρα χρόνια (που τώρα θα γίνουν τρία, αφού και το 2018 θα πληρώσουμε με το ίδιο σύστημα) είναι υπεραρκετός χρόνος για να μελετήσουν την αλλαγή και να την εφαρμόσουν. Αλλά όταν φτάνει ο Νοέμβριος, δεν αλλάζεις το σύστημα και, αντί να συνεχίσεις τη μελέτη ώστε να προλάβεις την επόμενη χρονιά, σταματάς να ασχολείσαι και ξαναπιάνεις το θέμα στα μέσα του επόμενου χρόνου, και 50 χρόνια να το μελετάς, δεν θα προλάβεις ποτέ! Πέρα, όμως, από την ανικανότητα, που είναι βασικό χαρακτηριστικό των ελληνικών κυβερνήσεων εδώ και δεκαετίες, υπάρχει εδώ κι ένα άλλο στοιχείο που επιβαρύνει την κατάσταση κι έχει να κάνει με την ελληνική κουτοπονηριά και με το γεγονός ότι το σύστημα των τελών κυκλοφορίας δεν έχει καμία σχέση με αυτό που υπονοεί το όνομά του.

Υποτίθεται ότι το ποσό που πληρώνουμε κάθε χρόνο στο κράτος για το αυτοκίνητό μας, αφορά «τέλη κυκλοφορίας και στάθμευσης», επιβάλλοντας στην ουσία μία συμμετοχή των κατόχων αυτοκινήτων στο κόστος της δημιουργίας και συντήρησης υποδομών για τις οδικές μεταφορές. Πολύ λογικό και δύσκολα μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ανάγκη αυτής της συμμετοχής. Μόνο που στην Ελλάδα το σύστημα έχει εκφυλιστεί σε έναν ακόμα φόρο που στέλνει λεφτά στη «μαύρη τρύπα» του κράτους, με πολιτικάντικη λογική και με κατά καιρούς αλλαγές που βασίζονται σε ψηφοθηρικά κριτήρια (χωρίς να αποκλείουμε και την πιθανότητα εξυπηρέτησης συγκεκριμένων συμφερόντων μερικές φορές). Αν θέλεις να επιβάλεις «τέλη κυκλοφορίας και στάθμευσης» (ακριβώς όπως το λέει το όνομά τους) δεν υπολογίζεις φυσικά τα «κυβικά» των κινητήρων, όπως ακόμα γίνεται για τα παλαιότερα αυτοκίνητα παρά το ότι ως κριτήριο είναι επιεικώς γελοίο, αλλά την επιβάρυνση που επιφέρει κάθε αυτοκίνητο στις υποδομές που χρησιμοποιεί.

Ένα απλό σύστημα, που θα γλίτωνε το κράτος και από το διαχειριστικό κόστος της είσπραξης των τελών κυκλοφορίας κι έχει ήδη προταθεί στο παρελθόν, θα ήταν η κατάργησή τους και η ενσωμάτωσή τους στη φορολογία των καυσίμων, με το σκεπτικό ότι όσο περισσότερο κυκλοφορεί κανείς, τόσο περισσότερο καταναλώνει. Μπορεί, βεβαίως, να αντιτάξει κανείς ότι με αυτό το σύστημα δεν χρεώνεται επαρκώς η χρήση δημόσιου χώρου στο δρόμο για τη στάθμευση από κάποιον που κυκλοφορεί λίγο. Θα μπορούσε, λοιπόν, το σύστημα των τελών να συνυπολογίζει π.χ. το μέγεθος και το βάρος του αυτοκινήτου, παραμέτρους που κατεξοχήν συνδέονται με τη χρήση δημόσιου χώρου και με τη φθορά που δημιουργεί κάθε αυτοκίνητο στο δρόμο. Αυτό, όμως, θα προϋπέθετε τη βούληση του κράτους να χρεώνει πραγματικά τέλη «κυκλοφορίας και στάθμευσης» και όχι ένα ακόμα χαράτσι για τη μαύρη τρύπα ή δωράκια σε ψηφοφόρους. Κι αυτή η βούληση δεν υπάρχει, γι' αυτό κάθε χρόνο ψάχνουμε για αλλαγές και νέα συστήματα χωρίς να καταλήγουμε πουθενά._Π.Φ.


  UP