Η αυτοκινητοβιομηχανία είναι ίσως ο κλάδος της βιομηχανίας που έκανε τη μεγαλύτερη πρόοδο σε παγκόσμιο επίπεδο στον τομέα της μείωσης των εκπομπών ρύπων κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Και αυτό επιτεύχθηκε μέσα σ' ένα περιβάλλον που κάθε άλλο παρά διευκόλυνε την επιλογή των καλύτερων λύσεων και την εξέλιξη των πιο κατάλληλων τεχνολογιών. Γιατί στις μέρες μας το θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος προσφέρεται για λαϊκίστικη εκμετάλλευση από τους πολιτικούς κι όταν ανακατεύονται οι πολιτικοί μ' ένα θέμα καθαρά τεχνικό, είναι σίγουρο πως θα πάρουν πολλές λανθασμένες αποφάσεις και μετά θα δημιουργήσουν κι ένα σωρό εμπόδια στην εφαρμογή τους. Ταυτόχρονα υιοθετούν εύκολα κάθε υπερβολή που αναφέρεται από τους κάθε είδους... μελλοντολόγους, οι οποίοι ανθούν στο χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας κι εδώ και δεκαετίες κάνουν ένα σωρό προβλέψεις που πολύ συχνά πέφτουν έξω! Για να μην πούμε επίσης ότι συχνά, επειδή τα τεχνολογικά προϊόντα όπως είναι τα αυτοκίνητα, οφείλουν να καλύψουν αντικρουόμενες απαιτήσεις, η ασχετοσύνη των πολιτικών και η προσπάθειά τους να φανούν αρεστοί στο κοινό, τους ωθεί να υιοθετούν μέτρα και να ζητούν αποτελέσματα, που αντιμάχονται το ένα το άλλο!
Χαρακτηριστικό είναι π.χ. το παράδειγμα με την συζήτηση που έχει ανοίξει τελευταία για τα ντίζελ, η μεγάλη ανάπτυξη των οποίων οφείλεται στο γεγονός ότι υπήρχε άμεση ανάγκη για μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, που συντελούν σε μεγάλο βαθμό στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Οι κινητήρες ντίζελ έχουν θεαματικά μικρότερη κατανάλωση σε σύγκριση με τους βενζινοκινητήρες, άρα και αντίστοιχα χαμηλότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, οπότε η χρησιμοποίησή τους ήταν αναγκαία αν έπρεπε (κι εξακολουθεί να πρέπει!) να μειωθούν οι συγκεκριμένες εκπομπές. Από την άλλη πλευρά οι ντίζελ εκπέμπουν και συγκεκριμένους ρύπους, που είναι επιβλαβείς για την υγεία, γι' αυτό άλλωστε και χρησιμοποιούνται ειδικές τεχνολογίες περιορισμού αυτών των εκπομπών. Η υστερία λοιπόν που έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια σχετικά με τους ρύπους που εκπέμπονται από τα ντίζελ, αγνοεί εντελώς την ταυτόχρονη ανάγκη μείωσης των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, που επιτυγχάνεται με τα ντίζελ!
Η τεχνολογία δυστυχώς είναι μια σειρά συμβιβασμών κι αυτό θα έπρεπε να το ξέρουν πρώτα από όλα οι πολιτικοί για τους οποίους οι συμβιβασμοί είναι το Α και το Ω της δραστηριότητάς τους! Τελευταία μάλιστα έβαλαν στην εξίσωση και μια νέα παράμετρο, τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, για τα οποία χωρίς να έχουν ιδέα πώς λειτουργούν, πώς κατασκευάζονται και ποιες είναι οι δυσκολίες για την εξέλιξή τους, βάζουν ακόμα και συγκεκριμένα χρονικά όρια για την πλήρη καθιέρωσή τους και την κατάργηση των συμβατικών κινητήρων. Βλέπετε, ακούγεται όμορφα το να έχεις αυτοκίνητα που δεν εκπέμπουν καθόλου ρύπους, μόνο που κανείς δε μας λέει πόσοι και ποιοι ρύποι θα εκπέμπονται για την παραγωγή της ηλεκτρικής ενέργειας που θα καταναλώνουν. Τι νόημα θα είχε π.χ. σε μια χώρα σαν την Ελλάδα να αντικαταστήσει αύριο κιόλας όλα της αυτοκίνητα με ηλεκτρικά, αυξάνοντας ταυτόχρονα θεαματικά την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από τον εξαιρετικά ρυπογόνο λιγνίτη;! Γνωρίζουμε ότι, οι οπαδοί της ηλεκτροκίνησης (που σε καμία περίπτωση δεν είμαστε απέναντί τους) υποστηρίζουν την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αλλά εδώ ερχόμαστε σε ένα άλλο θέμα, που είναι αυτό των υποδομών και των διαθεσίμων πόρων για τη χρηματοδότησή τους.
Το θέμα των υποδομών γενικότερα είναι ακριβώς που μας κάνει και πολύ επιφυλακτικούς απέναντι στις προβλέψεις διαφόρων «μελλοντολόγων», μερικοί από τους οποίους υποστηρίζουν ότι κάπου κοντά στο 2020 (που θυμίζουμε ότι είναι μόλις σε 3 χρόνια από τώρα!) θα κινούμαστε σε μεγάλο βαθμό με ηλεκτρικά αυτοκίνητα, που μπορεί να είναι και αυτόνομα κινούμενα. Μόνο που, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι λύνεται σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα το πρόβλημα της αυτονομίας των ηλεκτρικών αυτοκινήτων και κυρίως (γιατί αυτό είναι ακόμα πιο σημαντικό) το πρόβλημα της ταχύτατης επαναφόρτισής τους, τις υποδομές που χρειάζονται για την γενίκευση της χρήσης τους δεν μπορούν να τις χρηματοδοτήσουν τόσο γρήγορα ούτε οι πλούσιες χώρες (με την εξαίρεση ίσως ειδικών περιπτώσεων σαν την Νορβηγία, που έχει πολύ μικρό πληθυσμό και τεράστια έσοδα από το... πετρέλαιο). Πόσοι σταθμοί φόρτισης μπορούν να δημιουργηθούν στις μεγαλουπόλεις, πώς θα φορτίζουν τα αυτοκίνητά τους οι κάτοικοι των πολυκατοικιών (που σε μερικές πόλεις είναι ολόκληροι ουρανοξύστες) και, κυρίως, πώς θα φορτίζονται τα αυτοκίνητα στα ταξίδια; Ο ανεφοδιασμός με καύσιμο γίνεται σήμερα σε δευτερόλεπτα. Φαντάζεστε ουρές αυτοκινήτων στους αυτοκινητόδρομους να περιμένουν ακόμα και 5-6 λεπτά (από τα 30 που είναι σήμερα για την ταχεία φόρτιση) για το κάθε αυτοκίνητο που βρίσκεται μπροστά τους σ' ένα σταθμό φόρτισης;! Ωραίες οι προβλέψεις, λοιπόν, για την άμεση καθιέρωση της ηλεκτροκίνησης, κι εμάς μας αρέσουν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα και σίγουρα αποτελούν το μέλλον, αλλά ας... κρατάμε μικρό καλάθι!_Π.Φ.
Auto Internet 
