Nissan Micra 1.5 dCi 90 - Peugeot 208 BlueHDi 100

Στο συγκεκριμένο συγκριτικό φέρνουμε σε αντιπαράθεση δύο μικρά αυτοκίνητα με τη δική τους ιστορία, το δικό τους κοινό, την έντονη αμφισβήτηση στο δίπολο των Γερμανών. Κι αν στην προηγούμενη γενιά ήταν αναμφισβήτητη η αισθητική υπεροχή του σούπερ μίνι της Peugeot απέναντι στο αδιάφορο προηγούμενο Micra, οι Ιάπωνες έκαναν την υπέρβαση στο νέο τους μοντέλο, εκπλήσσοντας ευχάριστα με το «παιχνίδι» που κάνουν με τις καμπύλες, τις ακμές και τα χρώματα, σ' ένα αυτοκίνητο που δεν περνάει με τίποτα απαρατήρητο. Το αν θα επιβληθεί αυτό το νέο "look" στο κοινό και αν θα εξακολουθήσει να εντυπωσιάζει απέναντι στο «κλασικά κομψό» μικρό της Peugeot, θα το εξετάσουμε πάντως μετά από ένα εύλογο χρονικό διάστημα, όταν δηλαδή και το Nissan φορεθεί περισσότερο στο μάτι.

Εσωτερικά
Η εικόνα στο Micra είναι νέα και πολύ πιο πειστική πλέον. Εδώ δεσπόζει η έγχρωμη οθόνη αφής 7 ιντσών για το σύστημα πολυμέσων, ενώ υπάρχει κουμπί εκκίνησης κινητήρα, αναλογικός πίνακας οργάνων με μεγάλη ψηφιακή οθόνη κεντρικά τοποθετημένη. Η ποιότητα των μαλακών κατά κύριο λόγο υλικών, είναι αισθητά αναβαθμισμένη. Αν είναι κάποιος να επιλέξει αυτοκίνητο μεταξύ των δύο μόνο από το εσωτερικό, το Micra έχει τον πρώτο λόγο. Στα χωροταξικά, το αυξημένο μεταξόνιο αλλά και το μεγάλο αναλογικά πλάτος, συνηγορούν στην ευρυχωρία για τους πίσω επιβάτες, χωρίς να είναι η καλύτερη στην κατηγορία Β, όπως άλλωστε συμβαίνει και στο 208. Ίσα βάρκα ίσα νερά. Η θέση οδήγησης βρίσκεται εύκολα στο Nissan, η εργονομία είναι καλή, ενώ οι ανοιχτές θήκες για μικροαντικείμενα και η πρακτικότητα βρίσκονται σε πολύ καλό επίπεδο. Όπως επίσης συμβαίνει και με τα 300 λίτρα του χώρου αποσκευών (285 για το Peugeot), με το ψηλό όμως κατώφλι φόρτωσης. Το 208 δεν δείχνει μόνο, αλλά είναι πολύ νεανικό, με μια δική του ξεχωριστή προσωπικότητα. Στο εσωτερικό του είναι παρόμοια προσεγμένη η εικόνα, χωρίς όμως την κορυφαία ποιότητα, τη διάκριση στους χώρους και άλλες... γερμανικές εμμονές. Ωστόσο, η θέση οδήγησης είναι καλή, ενώ το μικρό τιμόνι και τα όργανα που διακρίνονται πάνω από αυτό σε βάζουν περισσότερο σε διάθεση οδήγησης, συγκριτικά με τον διάκοσμο του Nissan. Η τιμή για το Micra 1.5 dCi Energy ξεκινά από τα 14.890 ευρώ (με προσφορά, χωρίς προσφορά 15.190 ευρώ), με τον στάνταρ εξοπλισμό να περιλαμβάνει μεταξύ άλλων: ESP με σύστημα υποβοήθησης εκκίνησης σε ανηφόρα, 6 αερόσακους, ηλεκτρικά παράθυρα εμπρός, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους καθρέφτες, κλιματισμό, σύστημα start/stop, αυτόματα φώτα, κεντρικό κλείδωμα με τηλεχειρισμό, ηχοσύστημα, υποδοχή για MP3, Bluetooth, σύστημα παρακολούθησης πίεσης ελαστικών. To 208 από την άλλη, τιμάται στα 16.000 ευρώ και περιλαμβάνει στον εξοπλισμό ESP, 6 αερόσακους, ενεργοποίηση πίσω φώτων σε απότομη πέδηση, σύστημα προστασίας αυχένα, ηλεκτρικά εμπρός παράθυρα, ηλεκτρικά ρυθμιζόμενους και θερμαινόμενους καθρέφτες, κλιματισμό, υπολογιστή ταξιδιού, cruise control, φώτα ομίχλης, κεντρικό κλείδωμα με τηλεχειρισμό, ηχοσύστημα με χειριστήρια στο τιμόνι, υποδοχή MP3 και Bluetooth, σύστημα παρακολούθησης πίεσης ελαστικών.

Κινητήρες-κιβώτια
Ο πετρελαιοκινητήρας 1.6 της Peugeot με τους 100 ίππους χαρίζει φτερά στο 208 και έχει τον πρώτο λόγο συγκριτικά με τον αντίστοιχο του Micra. Τραβάει αδιαμαρτύρητα στις μεσαίες κυρίως στροφές και παρ' ότι θορυβεί κάπως άκομψα στην πίεση, ταιριάζει σ' ένα από τα πιο καλοστημένα σούπερ μίνι στην πιάτσα. Σαφώς διαθέτει μπόλικη ροπή (25,5 kgm), αφού πρώτα ξυπνήσει λίγο κάτω από τις 2.000 σ.α.λ., είναι δυνατός κι ευτυχώς είναι και αρκετά οικονομικός σε κάθε περίπτωση, με σχεδόν 6,5 λίτρα/100 χλμ., ενώ ο επιλογέας του στο σωστά κλιμακωμένο κιβώτιο δεν διεκδικεί δάφνες ακρίβειας και εύκολης χρήσης, κάτι που συμβαίνει και στο Micra. Το τελευταίο φορά τον 1.5 των 90 ίππων και των 22,5 kgm ροπής. Ο συγκεκριμένος δοκιμασμένος πετρελαιοκινητήρας ταιριάζει στο Nissan, διαθέτει τα απαραίτητα αποθέματα ροπής αλλά μοιάζει πιο ράθυμος σε έλξη από τον αντίπαλό του. Είναι πάντως οικονομικός σε καύσιμο (σχεδόν 6 λίτρα στα 100 χιλιόμετρα), έχοντας εδώ ένα μικρό πλεονέκτημα. Ο ήχος του ντίζελ πάντως, όσο άκομψη χροιά κι αν διαθέτει, πνίγεται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων από την προσεγμένη ηχομόνωση στο Nissan. Στις επιδόσεις ο Γάλλος έχει τον πρώτο λόγο, όντας και πιο ψυχωμένος σε μεγαλύτερο εύρος στροφών.

Οδηγώντας
Στο δρόμο, το 208 είναι ένα τυπικό καλό Peugeot, με γνώμονα την ιδανική ισορροπία ανάμεσα στην άνεση και την οδική συμπεριφορά, προβλέψιμο και «φιλικό» παντού και πάντα. Ακόμα και η τάση υπερστροφής που συνήθιζε (εσκεμμένα) να ρυθμίζει η γαλλική εταιρία στα μικρά της, εδώ είναι ελάχιστη, μόνο τόση όσο χρειάζεται για να σε βοηθά στην «τοποθέτηση» του λέοντα μέσα στη στροφή, αν θέλεις φυσικά να οδηγήσεις δυναμικά. Που θα θέλεις... Η υποστροφή επίσης είναι προοδευτική όταν πιέσεις το χαριτωμένο 208 στα όρια της πρόσφυσής του και τελικά σπάνια θα χρειαστείς το ESP. Ακριβές και εύκολα ελεγχόμενο σε εμπνέει να ασχοληθείς οδηγικά. Αρκετά καλό είναι και το τιμόνι με το μικρό βολάν, ενώ τα φρένα είναι αποτελεσματικά ακόμα και σε ακραία χρήση. Όσο για την άνεση, είναι καλή, πάνω από το μέσο όρο της κατηγορίας, αλλά δεν είναι και η κλασική κορυφαία γαλλική, κάτι που αποτελεί επιλογή της Peugeot στα περισσότερα αυτοκίνητά της εδώ και μερικά χρόνια για ευνόητους λόγους. Η ανάρτηση του 208 διαθέτει μεγαλύτερο «βάθος» συγκριτικά πάντα με το Micra, κάτι που αντανακλάται σε μεγαλύτερη πληροφόρηση για τον οδηγό αλλά και ενδοτικότητα για τους επιβάτες. Είναι αυτό το μυστικό των Γάλλων τεχνικών που κάνουν συνήθως τη διαφορά. Παρά το γεγονός πως απέναντι βρίσκεται ένα καλά στημένο αυτοκίνητο που αναβάθμισε αρκετά το οδικό προφίλ του στην τελευταία γενιά, το 208 εξακολουθεί να διατηρεί τα ηνία στον τρόπο που διαχειρίζεται τα φορτία αλλά και στον βαθμό ευχαρίστησης σε εκείνον που κάθεται εμπρός αριστερά.

Το Micra από την άλλη, με το σωστό σετάρισμα στην ανάρτηση και το ικανοποιητικό σε ακρίβεια σύστημα διεύθυνσης (σαφώς μικρότερη από την αντίστοιχη του 208), ανέβασε το δικό του επίπεδο, αλλά απέναντι στη γαλλική σχολή ακολουθεί, δεν προηγείται. Ουδέτερες αντιδράσεις αν επιμείνεις στην πίεση, προβλεψιμότητα όταν το παρακάνεις ή ξεχνάς το μέτρο. Η στροφή προς την οδηγησιμότητα και την ικανοποίηση ενός νέου ηλικιακά target group με απαιτήσεις στην τελευταία γενιά, αναδεικνύει ένα μονόπλευρο τρόπο αντιμετώπισης των οδικών δεδομένων, με μικρή θυσία στην άνεση, πάντα (το τονίζουμε) σε σύγκριση με τον εκφραστή της ιδανικής ισορροπίας, το Peugeot. Σε επίπεδο κύλισης δεν έχουμε σίγουρα τους κορυφαίους της κλάσης εδώ, ωστόσο η προσπάθεια είναι φιλότιμη και από τους δυο μαχητές με βραχύ προβάδισμα στη γαλλική εκτέλεση.

Συμπέρασμα
Αλληλοσυμπληρώνονται χωρίς να συμβαδίζουν. Εάν θέλεις αποκλειστικά να ρίξεις το βάρος στα δυναμικά χαρακτηριστικά, την οδική συμπεριφορά, το επικοινωνιακό "feedback", το 208 είναι μονόδρομος μεταξύ των δυο. Αν από την άλλη θέλεις κάτι πιο φρέσκο και επιθετικό σχεδιαστικά, με το μόνιμο άλλοθι της παραδοσιακά ιαπωνικής αξιοπιστίας, αλλά τώρα και του πιο πειστικού εσωτερικού, επιλέγεις Micra και δεν μετανιώνεις.