Όσο υπάρχουν άνθρωποι πίσω από το τιμόνι των αυτοκινήτων, είναι πρακτικά αδύνατο να μηδενιστούν τα ατυχήματα (γι' αυτό άλλωστε και είναι εντατική η έρευνα για την αυτόνομη κίνηση των αυτοκινήτων). Τα ανθρώπινα λάθη (και οι ανθρώπινες αδυναμίες) δεν μπορούν να εξαλειφθούν εντελώς. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να παίρνονται όλα τα δυνατά μέτρα, σε επίπεδο πρόληψης και καταστολής, για να μειωθούν στο ελάχιστο δυνατό τα ατυχήματα -ιδιαίτερα αυτά που έχουν ως αποτέλεσμα τραυματισμούς και θανάτους. Για να επιτευχθεί αυτό, με δεδομένο μάλιστα ότι οι οικονομικές δυνατότητες για την οργάνωση της πρόληψης και της καταστολής ποτέ δεν είναι απεριόριστες, χρειάζεται μελέτη και γνώση των πραγματικών αιτίων των ατυχημάτων και ανάλογος προσανατολισμός των μέτρων πρόληψης και καταστολής. Αυτό είναι ακριβώς που γίνεται λάθος στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα παρ' όλο που τα θανατηφόρα ατυχήματα έχουν μειωθεί τις τελευταίες δεκαετίες χάρη στη βελτίωση των υποδομών και της τεχνολογίας των αυτοκινήτων, να εξακολουθούμε να είμαστε από τους πρώτους την Ευρώπη σε αριθμό νεκρών και τραυματιών από τροχαία ατυχήματα. Χωρίς μάλιστα να έχουμε τις πιο δυσμενείς καιρικές συνθήκες, που σίγουρα παίζουν το ρόλο τους στην οδική ασφάλεια.
Τον τελευταίο καιρό γίνεται και πάλι πολλή κουβέντα για τα τροχαία ατυχήματα και, όπως συμβαίνει συνήθως Ελλάδα, διακινούνται κατά κόρον οι γνωστές απόψεις περί «υπερβολικής ταχύτητας», που πρέπει να καταπολεμηθεί για να μη θρηνούμε τόσους νεκρούς. Χωρίς να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι υπάρχουν ατυχήματα στα οποία η υπερβολική ταχύτητα είναι η βασική αιτία αρκετών ατυχημάτων κι ότι υπάρχουν οδηγοί που έχουν την τάση να κινούνται με ταχύτητες πέρα από κάθε λογική (άρα χρειάζεται σχετική αστυνόμευση), θα επισημάνουμε ότι τα στοιχεία που μας δίνει η καθημερινή πραγματικότητα δίνουν μία διαφορετική εικόνα από την παραπάνω υπεραπλούστευση. Και δυστυχώς τα αντίστοιχα στοιχεία για την αστυνόμευση, δείχνουν ότι αυτή γίνεται με λάθος προτεραιότητες. Κι εδώ, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα στην Ελλάδα, τον πρώτο λόγο έχουν οι εντυπώσεις και όχι η ουσία.
Έχει πολύ ενδιαφέρον, λοιπόν, να σταθούμε λίγο στα στατιστικά στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Ελληνική Αστυνομία για το 2016, για να αντιληφθούμε ότι αλλού είναι το πρόβλημα κι αλλού κοιτάμε για τη λύση του! Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία της ΕΛΑΣ, από τα 752 θανατηφόρα δυστυχήματα του 2016 τα 91 (δηλαδή το 12% περίπου) είχαν ως αιτία την υπερβολική ταχύτητα. Θα επισημάνουμε βεβαίως εδώ ότι στην πραγματικότητα είναι ακόμα λιγότερα, με δεδομένο ότι σε πολλά σημεία ισχύουν παράλογα όρια τα οποία δεν σέβονται ούτε οι ίδιοι οι αστυνομικοί που τα αστυνομεύουν (γιατί στην Ελλάδα οι νόμοι και οι κανονισμοί διατυπώνονται στο περίπου, αφήνοντας την ερμηνεία τους στους πολίτες και τα όργανα της τάξης). Για την οικονομία της συζήτησης όμως θα δεχτούμε το νούμερο που δίνει η ΕΛΑΣ σχετικά με το ποσοστό των θανατηφόρων που οφείλονται σε υπερβολική ταχύτητα. Και πώς θα αστυνομεύει αυτή η ίδια αστυνομία τις αιτίες των θανατηφόρων και κυρίως του υπόλοιπου 88% που σύμφωνα με τα δικά της στοιχεία δεν οφείλονται στην υπερβολική ταχύτητα; Από τις συνολικά 409.656 κλήσεις που δόθηκαν, οι 176.592, δηλαδή πάνω από το 43%, αφορούν την... παραβίαση ορίων ταχύτητας! Για την αιτία του 12% των θανατηφόρων, δηλαδή, αφιερώνουμε το 43% των δραστηριοτήτων καταστολής. Η ανακολουθία είναι προφανής και η αναποτελεσματικότητα αναπόφευκτη!
Προς ενίσχυση το παραπάνω αξίζει τον κόπο να μεταφέρουμε κάποια πράγματα που ανέφερε σ' ένα πρόσφατο ρεπορτάζ της Καθημερινής διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του ΚΑΤ, νοσοκομείου που κατεξοχήν εμπλέκεται στην περίθαλψη των θυμάτων των τροχαίων ατυχημάτων. Όπως λέει λοιπόν Ο συγκεκριμένος γιατρός, «δεν βλέπουμε πλέον τα πολλά τροχαία ατυχήματα στις εθνικές οδούς, όπως γινόταν παλιότερα...» και «...πολύ μεγάλος αριθμός τροχαίων και συχνά θανατηφόρων συμβαίνουν μέσα στην πόλη»! Προσδιορίζει μάλιστα πολύ συγκεκριμένα ότι «τα βαριά τροχαία έρχονται συνήθως τις νυχτερινές και τις πρώτες πρωινές ώρες, συχνά με αιτιολογία τη μέθη, την ταλαιπωρία λόγω ξενυχτιού ή την "ευφορία" μετά τη διασκέδαση». Σχεδόν φωτογραφίζει δηλαδή το είδος των συμπεριφορών προς τις οποίες πρέπει να στραφεί μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων ελέγχου της Ελληνικής Αστυνομίας, η οποία παρ' όλα αυτά εξακολουθεί να δίνει έμφαση στην αστυνόμευση κυρίως με ραντάρ στις ευθείες μεγάλων δρόμων, δηλαδή σε λάθος τόπο και χρόνο. Μάλλον θα εξακολουθήσουμε για πολλά χρόνια ακόμα να είμαστε από τους -θλιβερούς- πρωταθλητές στους θανάτους και τραυματισμούς από τροχαία..._Π.Φ.
Auto Internet 
