ΜΟΝΙΜΕΣ ΣΤΗΛΕΣ :: ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ::

Οι εξελίξεις στο χώρο της αυτοκινητοβιομηχανίας είναι ραγδαίες, αφενός λόγω της φυσιολογικής εξέλιξης της τεχνολογίας και αφετέρου λόγω της επιπλέον ώθησης που δίνει σ' αυτήν την εξέλιξη η νομοθεσία σε εθνικό και διεθνές επίπεδο για την προστασία του περιβάλλοντος, την εξοικονόμηση ενέργειας και την οδική ασφάλεια. Το θέμα είναι ότι αυτές οι εξελίξεις δεν είναι «ποσοτικές» όπως τις τελευταίες δεκαετίες, δεν αφορούν δηλαδή την εξέλιξη των αυτοκινήτων με την υπάρχουσα μορφή τους, αλλά ποιοτικές, στοχεύοντας στην ριζική αλλαγή της αυτοκίνησης και σε επίπεδο μορφής, και σε επίπεδο χρήσης. Κι εδώ ακριβώς προκύπτει ένα θέμα για τη χώρα μας, που λόγω της αδράνειας των κυβερνήσεων και της εμμονής τους σε παρωχημένες πρακτικές, κινδυνεύει να βρεθεί μετά από μερικά χρόνια σε αδυναμία να υποστηρίξει τη χρήση αυτής της νέας μορφής αυτοκίνησης. Το αποτέλεσμα θα είναι, ότι οι έλληνες καταναλωτές θα αναγκαστούν να αγοράζουν αυτοκίνητα παλιάς τεχνολογίας που προφανώς θα συνεχίσουν για κάμποσα χρόνια ακόμα να κατασκευάζονται για τον τρίτο κόσμο, όταν η υπόλοιπη Ευρώπη θα έχει κάνει ένα ποιοτικό άλμα προς τα εμπρός.

Όπως συνέβη και με τα πρώτα χρόνια της αυτοκίνησης, που για την ανάπτυξή της σε οποιαδήποτε χώρα δεν αρκούσε η δημιουργία των σχετικών εμπορικών δραστηριοτήτων, αλλά χρειαζόταν και η δημιουργία των αντίστοιχων υποδομών, έτσι και τώρα υπάρχει ανάγκη ανάπτυξης εκείνων των υποδομών που θα είναι απαραίτητες για τη νέα μορφή της αυτοκίνησης. Κι αυτό δεν είναι κάτι που χρειάζεται απλώς για να μπορούν να πωλούν τα αυτοκίνητά τους οι έμποροι (αυτοί έτσι κι αλλιώς θα εξακολουθήσουν να πωλούν κάποια αυτοκίνητα, έστω και παρωχημένης τεχνολογίας), αλλά γιατί αυτή η εξέλιξη θα έχει πολλαπλά οφέλη και για το περιβάλλον, και για την οικονομία. Οι δύο βασικές παράμετροι αυτής της «νέας αυτοκίνησης» είναι η ηλεκτροκίνηση (με την απόλυτη ή την υβριδική μορφή της) και η αυτόνομη κίνηση των αυτοκινήτων.

Και οι δύο αυτές παράμετροι απαιτούν κάποιες βασικές προϋποθέσεις για τη χρήση των αυτοκινήτων της επόμενης γενιάς που θα χρησιμοποιούν τις νέες τεχνολογίες. Για μεν την ηλεκτροκίνηση οι ανάγκες είναι προφανείς και αφορούν τη δημιουργία ενός εκτεταμένου δημόσιου (με την έννοια της εγκατάστασής του σε δημόσιους χώρους) δικτύου φόρτισης σε όλη τη χώρα, ώστε να μπορούν να «ανεφοδιάζονται» τα αυτοκίνητα που θα μετακινούνται σε μεγάλες αποστάσεις. Γιατί μπορεί προς το παρόν τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα να έχουν σχετικά περιορισμένη αυτονομία που εμποδίζει τη χρήση τους σε ταξίδια, αυτό όμως αλλάζει ραγδαία και η αυτονομία τους αυξάνει θεαματικά χρόνο με το χρόνο. Η δεύτερη παράμετρος, που αφορά την αυτόνομη κίνηση των αυτοκινήτων, απαιτεί μια εκτεταμένη και αποτελεσματική σήμανση των δρόμων, και στο οδόστρωμα (λωρίδες κυκλοφορίας κλπ.) και στις διάφορες πινακίδες που προβλέπει ο ΚΟΚ.

Αν σκεφτούμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Ελλάδα και στις δυο αυτές παραμέτρους, είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς θα μπορούσε η εξέλιξη που συντελείται στην αυτοκίνηση να μεταφερθεί έστω και με αργό ρυθμό εδώ. Ενώ σε όλο και περισσότερες χώρες της Ευρώπης (και όχι μόνο τις αυτοκινητοπαραγωγούς) αναπτύσσεται σταθερά ένα δίκτυο σταθμών φόρτισης, στην Ελλάδα αυτή η υποδομή είναι πρακτικά ανύπαρκτη και υπάρχουν μόνο καμιά δεκαριά δημόσια σημεία φόρτισης (τα περισσότερα στην Αθήνα, ένα στη Θεσσαλονίκη και ένα στη Μύκονο) σε ένα μικρό δίκτυο που δημιουργήθηκε από την ιδιωτική πρωτοβουλία. Στο θέμα της σήμανσης η κατάσταση είναι τραγική, με εκατοντάδες ή και χιλιάδες πινακίδες σκεπασμένες από αυτοκόλλητα, άλλες κρυμμένες πίσω από δέντρα και διάφορες κατασκευές, αρκετές πινακίδες που δεν ανταποκρίνονται στις διεθνείς (και ελληνικές) προδιαγραφές και τοποθετούνται πρόχειρα από εργολάβους ή άλλους σε διάφορα σημεία και φυσικά μία διαγράμμιση των δρόμων πολύ κακής ποιότητας και συχνά επίσης εκτός προδιαγραφών, που είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία από τα συστήματα της αυτόνομης κίνησης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, όμως, δεν είναι οι ελλείψεις που έχουμε, αλλά η παντελής αδιαφορία για την κάλυψή τους, σε συνδυασμό βεβαίως με την πλήρη άγνοια των κάθε είδους «αρμοδίων» για τις τεχνολογικές εξελίξεις στις μεταφορές. Κι αυτό είναι που μας κάνει να ανησυχούμε ότι το μέλλον της αυτοκίνησης και των μεταφορών γενικότερα στη χώρα μας προβλέπεται τριτοκοσμικό..._Π.Φ.