Στο πλαίσιο της εκδήλωσης για την παρουσίαση του αυτοκινήτου είχαμε την ευκαιρία να οδηγήσουμε το Tiguan από την Αθήνα μέχρι τη Μάνη και αντίστροφα σε δύο διαφορετικές εκδόσεις, την προσθιοκίνητη βενζινοκίνητη 1.4 TSI των 150 ίππων και την τετρακίνητη ντίζελ 2.0 με την ίδια ισχύ (και τα δύο με αυτόματο κιβώτιο DSG). Θα ξεκαθαρίσουμε εξαρχής ότι αυτή η εναλλαγή μας έκανε ακόμα μια φορά να επιβεβαιώσουμε την προτίμησή μας προς τους βενζινοκινητήρες, με το ντίζελ να υπερτερεί βεβαίως αρκετά στο θέμα της κατανάλωσης, που ήταν με αυτόν 2,5 ως 3 λίτρα/100 χλμ. χαμηλότερη απ' ότι με τον βενζινοκινητήρα (χωρίς προσπάθεια οικονομικής οδήγησης πάντως και στις δύο περιπτώσεις). Ο βενζινοκινητήρας 1.4 TSI είναι από τους κορυφαίους της κατηγορίας του και για μια ακόμη φορά μας ενθουσίασε με την απόδοσή του, τη γραμμική λειτουργία του, την απόκρισή του, το «μπρίο» που προσφέρει στο αυτοκίνητο. Πάρα το μικρότερο κυβισμό του, είναι με αυτόν το κινητήρα που το Tiguan είναι πιο σβέλτο και πιο ευχάριστο στην οδήγηση.
Από εκεί και πέρα το αυτοκίνητο προσφέρει μια πραγματικά πολύ καλή ποιότητα κύλισης στην άσφαλτο (η οποία πάντως εξακολουθεί να είναι έστω και λίγο υποδεέστερη αυτής του Passat, όπως συμβαίνει σε κάθε περίπτωση σύγκρισης ενός "SUV" μ' ένα καλό σεντάν), είναι ποιοτικά πολύ προσεγμένο και οδηγικά ευχάριστο και ασφαλές, προσφέροντας τη δυνατότητα για πολύ ξεκούραστα ταξίδια. Η ηχομόνωση είναι πραγματικά υψηλού επιπέδου, κάτι που αντιλαμβάνεσαι ακόμα περισσότερο όταν οδηγείς το ντίζελ, με τον θόρυβο του κινητήρα να απομονώνεται πολύ αποτελεσματικά από το εσωτερικό του αυτοκινήτου. Το κιβώτιο DSG είναι εξαιρετικό, όπως πάντα, και τα φρένα αποτελεσματικά, ενώ το τιμόνι είναι αναπόφευκτα κάπως ελαφρύ, αφού το αυτοκίνητο προορίζεται και για χρήση εκτός δρόμου, είναι όμως πολύ ακριβές, οπότε δεν θα δυσκολέψει κανένα ακόμα και στη γρήγορη οδήγηση. Το ταξίδι μας περιλάμβανε και μία χωμάτινη διαδρομή στον Ταΰγετο, την οποία ακολούθησαν όλα τα αυτοκίνητα της αποστολής, συμπεριλαμβάνοντας και τα προσθιοκίνητα. Δεν μιλάμε βεβαίως για μια πολύ σκληρή διαδρομή, παρ' όλα αυτά όμως ήταν μια διαδρομή που ανέδειξε τις δυνατότητες που προσφέρουν, έστω και χωρίς τετρακίνηση, αυτού του είδους τα αυτοκίνητα για να κινηθεί κανείς χωρίς άγχος σ' ένα χωματόδρομο με κάμποσες ανωμαλίες όπου θα δίσταζε να κινηθεί μ' ένα συμβατικό αυτοκίνητο, χάρη στην αυξημένη απόσταση από το έδαφος, τα εξελιγμένα ηλεκτρονικά συστήματα και το αυτόματο κιβώτιο. Πάνος Φιλιππακόπουλος
|